Özrü kabahatinden...

Padişah vezirine demiş ki:
“Öyle bir şey yap ki, özrün kabahatinden büyük olsun.”
Birgün, padişah ile vezir sarayın merdivenlerinden çıkıyorlarmış. Padişah önde vezir arkada.
Vezir, padişaha bir parmak atmış.
Parmağı yiyen padişah, yukarı fırlamış.
“Ne yapıyorsun, bre densiz!?”
Vezir;
“Özür dilerim padişahım, sultan hanım zannettim de…”

**

Tatlıses, Yıldız Tilbe’ye esti, gürledi.
Kadıncağızın ağzından girdi, burnundan çıktı.
Halkın gözü önünde, bir dövmediği kaldı.(Gerçi o işi de iyi biliyor. Perihan Savaş’ı ne hale getirdiğini biliyoruz. Hakkını yemeyelim.)
Biz, bu rezalet burada bitti herhalde diyorduk.
Bir de dağın, görünmeyen yüzünde olanlar varmış.
“Beşi birlik, elbiseler, ayakkabılar. Birde fatura...”
45 kiloluk kadın, ne de israfçıymış.
Küçük bir memurun, “emekli ikramiyesi” tutarında bir harcama yapmış.
Bir de, bir de… Jilet var jilet.
İbo, jilet parasına kafayı takmış.
Bu kadın, ” jilet parasını da benden aldı.” Diye bağırıyor.
Ya bu Yıldız, sakal traşı oluyor da, bizim haberimiz yok mu?
Köylerde bile artık kadınlar, epilasyon için (jileti geç) cımbız kullanmıyorlar.
Köylü kadınlar bile, güzellik salonlarına gidiyorlar.
Bu ne ya?
Bunu da geçelim.
Bu işin özrü de yok, bahanesi de, kabahati de.
Bu iş, “sıfır” bir şey.
Sökün belleğinizden.
Atabilirseniz atın.
Kitleler, “sanatçı(!)” diye kimlerin peşine takılıp gidiyor.
Ben de dahil.

Benden isteyenlere bir kıyak: Jilet ve traş parasından şikâyet edenler varsa, bir yıllık traşınız benden. Gelin Sofular Köyü’ne, “Dokuz Köyün Berberi Halil” sizi traş etsin. Ne tip traş isterseniz. Bir yıl boyunca traş ücreti mi? Cevap: Bir kile buğday.

Hadi hayırlı traşlar!