Pembe fil- mor fil

Önce rahatça arkanıza yaslanın. Merak etmeyin kimsenin geçmiş yaşantısına, çocukluğuna dönmeyeceğiz. Amacım sadece biraz günden uzaklaşıp, genel olarak iç dünyamıza dair bir ip ucunu sizlerle paylaşmak. Nerde kalmıştık, hııım evet, koltuğumuza uzandık, ayaklarımızı uzattık, başımızı da biraz yükseltip, tavanı izlemeye başlıyoruz. Tabi şimdi boş boş bakıyoruz diyeceksiniz. Hiç de boş kalmıyoruz, yazımı bitirdikten sonra keşke boş boş bakabilmek bu kadar kolay olsaydı diyeceksiniz. İşte tam da bu yüzden bazı ip uçlarını değerlendirmek belki hayatta ipi göğüslememiz açısından yararlı olabilir.

Siz birçoğunun farkında bile olmadan, aklınızdan dakikada ne kadar düşünce kırıntısının ve iyi - kötü yönde tetiklenmek için nelerin geçtiğini düşündünüz mü? Dakikada 200 adet düşünce geçiyor aklımızdan. Mesela bir arkadaşımız bize hararetle birşeyle anlatma derdinde. Biz de tüm bu kendi üretimimiz olan düşünceleri sıralarken, dışardan da aldıklarımızı da dinliyoruz. Dinlemek bir tarafa anlamaya çalışıyor, sorular soruyor, mimik ve jestlerimizle destekliyoruz. Gerçekten inanılmaz. Hadi bir deneyin, kapatın gözlerinizi, beyninizi boşaltmaya çalışın. Şu an ben de deniyorum:

Olimpiyat oyunlarına ev sahipliği de kaçtı, tahmin ediyordum zaten.

Savaşa girecek miyiz gerçekten?

Ne olacak bu gençlerin hali, liseyi yurtdışında okuyan istediği üniversiteye girecekmiş, hıh bir de bu eksikti. Biz burda kendimizi paralayalım.....

(Bu arada mesaj içerikli düşünceler kuyruklarıyla geçiş yapıyor görüldüğü üzere:)))

Yarın okul açılıyor, herşey hazır mıydı?

Sabah tartışma çıkmadan ne hazırlasam de yese acaba?

Kocamın toplantısı var aman alarmı kurmayı unutmayalım.

Okuduğum kitabı bu akşam bitirmeyi planlıyorum.

Yarın pazara gideceğim, ama öğlen televizyon için tamire gelecekler evde olmam lazım.

Nermin dün bana neden çok soğuktu ki?

Yarın akşam yemeğe gideceğiz ne giysem?

Acaba biraz daha mı un koysaydım keke?

Çalışmaya devam etseydim kariyerimde nerelerde olurdum acaba?

Bu kış hangi kurslara gitsem?

Bu düşünce kırıntılarını daha sayfalarca devam ettirebilirim. Beynimizdeki düşünsel yol ağını düşünebiliyor musunuz? Bunların çoğunun farkında olmasak da beynimizi kimbilir nasıl da yoruyorlardır? Sürekli akan bir trafik.Hele bir de detaycıysak, takıntılıysak hiç olmadık bir noktada trafik duruverir. Biz sürekli işi yokuşa sürmeye başlarız hemen, ya şöyle olursa, ya böyle olursa? Herşey Arapsaçına dönüverir bir anda. Etrafta trafik polisi de yok.  Çıkış yolunu ya kendimiz bulacağız ya da dışardan yardım alacağız. Ama en güzeli kendimizin çözümleme yoluna gitmesi.

Bununla ilgili geçenlerde bir yöntem duydum. Psikiyatrlar tarafından yapılan uzun araştırmalar sonunda ıspatlanmış bir gerçek. 'Adı Pembe Fil - Mor Fil. Aklınızda hemen bir pembe fil canlandı değil mi öncelikle. Gözünüzün önüne getirebiliyorsunuz. Biz yerine mor fili koymadığımız sürece zihnimizde kalıyor. Pembe fil olumsuz düşünceyi temsil ediyor. Mor fil ise, yerine koymak istediğimiz olumlu düşünceyi. Belki de bu mor fil, olumsuzluğa karşı geliştirdiğimiz sadece kendimize olumlu yönde sorduğumuz 'Neden olmasın?' sorusunda bile gizli olabilir. Neden hep olumsuza kayıyor aklımız, kolay olanı neden seçiyoruz? Mesela,

Pembe Fil                                                      Mor Fil

Korkuyorum                                             Hiç denemedim ki

Ya başaramazsam                                   Ya başarırsam

Onsuz olamam                                         Onu tanımadan ölü müydün?

Ya deli derlerse?                                       Delilik hayata renk katar, denemelisin

Ben bir psikolog ya da psikiyatr değilim. Sadece düşünsel dünyamın trafik polisi olmaya çalışıyorum. Olumsuzluklara kırmızı ışık yakıp, olumlulara öncelik vermek gayretindeyim. Parolam Mor fil. İyi haftalar