Ruh tertemizdir aslında…

20/06/2011

Merhaba, bu gün sana mis kokulu çiçek bahçelerinin yüreği mest eden kokusunu çekip içime yanımda getirdim.
Çoluk- çocuk, iş- güç, dert-tasa içinden çıkarıp seni izin verdim bir günlüğüne.
Zaman senin emrinde istediğin gibi kullanabilirsin onu.
İster tembellik yap.
İster gez dolaş ne istersen emrine amade saatler…
Hatta istersen belki bu saltanatın birkaç gün de sürebilir.
Hani istersen masmavi bir gök ve birleşen denizle gözün gönlün maviliklere karışıp huzurun seni sarmasına izin verebilirsin. 

Hayatın tüm kaynakları sana sunulmuş istediğin kadar şifayı alıp acıyan yerlerine sürerken iyileştiğini fark edebilirsin.
Mutluluk karelerinden hangisinde olmak istiyorsan o kareye girip mutluluğu yaşayabilirsin dilediğince.
Nereye istersen yolculuğunu oraya yapmak senin elinde…
Koşulları ve şartları sen tayin et bugün ve yarın için bir daha, bir daha.
Bak gelincikler ne güzel açmış, kokla zambağı, yasemini, menekşeyi bir kez daha şükret yaratana.
Ey sevgili ruhum. Sen her zaman tam ve bütünsün.
Egomun istekleri seni bunaltmayacak artık.
Bunun için kendime bir şans veriyorum.
Küçükken ağladığın gözyaşlarını şimdi sevgiyle silen biri var.
Rüzgâr hafiften esip geçerken saçlarını okşayacak.
Büyümüş de küçülmüş değil senin istediğin yaşta ruhun ve ruhun her daim özgür, neşeli, sevgiyle donanmış olacak.
* * *
Bu konuşmalar bir an hayal gibi gelebilir size.
Bir anlık hayallere dalmanın, ruhunu arındırmanın o muhteşem güzelliğinin dört bir yanını sarmasına izin vermek için değmez mi küçücük bir çabaya.
Ömür insana verilen bir hediye. Ona nasıl şekil verirsen öyle şekillenir.
Eğer siz ilelebet yaşamayı planlıyorsanız diyecek bir şey yok tabi ki.
Herkes özel ve bir tane bir benzeri yok.
Öteberide aranılan huzur aslında iç huzursuzluğun bir tür yansıması, huzur senin bakış tarzın, algılayışın belki de dünyayı.
* * *
Yazmadan geçemeyeceğim bir şey oldu, onu siz sevgili okuyucularımla paylaşmak isterim kalmasın içimde dertleşelim bu gün.
Dün oturmuş birkaç satır karalıyordum. Kalem bir türlü yazmadı. Diğerini aldım. Kırık. Kötü karalanmış birkaç satırlık şiir.
Beni bambaşka farklı düşüncelere sürükledi. Ağlamaya başladım.
Hani ben ölürsem arkamdan kim ağlar gibi değil de bu bıraktığım yazıları, şiirleri kızım okursa ne düşünür ilerde?
Canım annem nasıl da duygu denizinde gidip gelmiş.
Nasıl bir iç dünyası varmış.
Tabi bir de trajedi-komedi yanı yazdığı kalemi üç kez değiştirmiş. Diye düşünürdü dedim.
Bazen de ağlıyorsun seni kaybedecek kişinin acısına.
Siz bu gün en iyisi yazının başına dönün.
“Büyümüş de küçülmüş değil senin istediğin yaşta olacak ruhun ve ruhun her daim özgür, neşeli, sevgiyle donanmış olacak.” Buraya kadar okuyun gerisini unutun.

e-mail:belginturan@gmail.com