Sabah mutsuzları

Sabah erken saatlerde yürüdüğüm yollarda ve parklarda mutsuz yüzler görüyorum. Bu mutsuz yüzler, köpeklerini sabah gezisine çıkartanların yüzleri. Küçüklü büyüklü köpekler ise gecenin tutsaklığı sonrasında bir tasmanın ucunda da olsa özgürlüğe kavuşmanın mutluluğuyla yürüyorlar.

Sabah erkenden işe gitmeden önce köpeğini zorunlu bir yürüyüşe çıkarmış, yürüyüş bitince evine dönecek, hazırlanıp iş için durağa gidip otobüs, dolmuş bekleyecek veya arabasıyla işe gidip park yeri arayacak. Köpeğini yarım saat gezdirmek için işe geç gidemeyeceğine göre uykusundan çalmış o zamanı.

Bu yaşlı halinde elinde tasmasıyla köpeği gezdirirken koşmaya başlayıp kendisini sürüklemesinden korkuyor. Herkes işe gidince köpeği gezdirme işi ona düşmüş. Yıllar önce torununun ısrarlarına dayanamayıp almışlardı bu köpeği. Şimdi ilgilenmiyor bile, şimdiki çocukların hevesi hemen geçiyor. Birine versen olmaz, sokağa da bırakılmaz, aileden biri gibi oldu. Kaç sokak öteden gelip oğlunun evini anahtarıyla açıp köpeği alıyor. Oğlu, gelini işe, torunları da okula gitmiş oluyorlar. Köpekle bir saat yürüyorlar. Çok iri bir köpek, uslu ama başka köpekleri görünce ne yapacağı belli olmuyor.

Sınav sabahı başkası gezdirse olmaz mı? Geçen yıl eve köpek istediğinde annesi babası çok itiraz etmişlerdi ama ısrarlarına dayanamayıp almışlardı. O zaman sabah-akşam köpeği gezdirme işini yapmaya sözvermişti. Her sabah erkenden kalkıp, okul servisi gelene kadar parka götürüp gezdirmek kolay değil, hele böyle sınav sabahında çok zor geliyor. Çıkarmamak olmaz, söz vermiş, babasına rica edemez. Hem nasıl da yalvararak bakıyor dışarıya çıkmak için.

Sabah mutsuz yüzlerle de olsa köpeklerini gezdirenlerin mutsuz yüzlerine acıyorum ama takdir ediyorum. Onlar zorluklara karşın köpeklerine sahip çıkmışlar, sokağa bırakmaya kalkmamışlar.

Yıllar önce bir televizyon programında bir veteriner 101 Dalmaçyalı filminin ertesi yılı İtalya’dan sokak manzaraları anlatmıştı. Filmin etkisiyle o yılın en moda yaşgünü armağanı dalmaçyalı yavruları olmuş. Dalmaçyalılar ve sahipleri çok mutlularken yaz gelmiş. Tüm aile tatil çıkacakken bu köpekler sorun olmuş. Herkes bırakacak yerler bulamamışlar. Tatil vazgeçilemez olunca kimileri bencillik edip sokaklara bırakıvermişler. Her tarafta terkedilmiş dalmaçyalılar görünmüş o yaz ve sonrasında. O programda evine köpek almaya niyetlenenler için bir uyarı vardı: ”Eğer 20 yıl boyunca onu heryere götürebileceğinizi düşünüyorsanız ve asla terketmeyeceğiniz konusunda kararlıysanız, ancak o zaman eve köpek alın. Sokak köpeği sokakta mutludur ama bir ev köpeği daha sonra sokakta asla mutlu olmaz”

Sabahları mutsuz yüzlerle köpeklerini gezdirenler çok iyi insanlar. Kendileri sabah mutsuzu ama mutlu köpekleri var.