Sadece

İnsanı ve insani özelliklerimizi bu kadar içten gerçekçi kalbi anlatan bir şair neredeyse tanımıyorum.

Mutlaka biliyoruz ama hatırlamamız ve anlamanız için yayınladım.

Lütfen iyi düşünün sizi seven ve pişmanlıkları olmanızı istemeyen sevdiklerinizi iyi anlamaya çalışın bu onların aciz olduğunu değil sizi sevdiklerini gösterir. Pişmanlıklarıyla vurursanız; ezeli pişman olan siz olabilirsiniz.

SADECE VAZGEÇMEYİ BİLDİM

Asla sevmediğim birine seni seviyorum demedim,

Ya da asla birini severken karşılığını beklemedim.

Dostluğuma değer biçmedim,sevgime ise hiçbir zaman sınır çizmedim.

Sevdiysem sonuna kadar gittim, bitirdiysem öldürse de hasreti geriye dönmedim.

Bazen çok kırıldım, bazen belki de kırdım. Ama hata insana mahsustur dedim.

Affettim, af diledim.

Kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yinede affettim.

Onlar belki beni saflıkla yargıladılar.

Belki de içten içe sinsice güldüler.

Ama asıl unuttukları şuydu; Ben aldanmadım..!

Aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar.

Bir insan kaybının ne olduğu bilemedikleri için,

Kaybetmek onlar için bir alışkanlık haline geldiği için.

Oysa ben hiç insan kaybetmedim.

Sadece zamanı geldiğinde vazgeçmeyi bildim o kadar

CAN YÜCEL