Şamil Tayyar, "Ulu Divan"a; Hüseyin Aygün, "Yüce Divan"a giderse...

Tunceli'nin Alevi milletvekili Hüseyin Aygün'ün "dağ macerası" gündemi işgal etmeye devam ediyor. Sayın Milletvekili'nin hem kaçırılması(buna kaçırılma diyen de kalmadı pek), hem de serbest bırakılması olay oldu.

Olay oldu, dedimse, tuhaf bir olay oldu, demek istedim. Hüseyin Aygün'ün dağa çıkarılması tuhaftı, anlamsızdı; bırakıldıktan sonra yaptığı açıklamalar daha tuhaf ve anlamsız oldu.

Belki anlamlı olmuştur da, biraz farklı anlamlı oldu demek lazım.

AK Parti vekili gazeteci Şamil Tayyar'ın bu "kaçırılma hadisesi" nin aslında bir danışıklı dövüş olduğunu herkesten önce dile getirmesi, ilkin tepkilere neden olduysa da, Hüseyin Aygün'ün dönüşten sonraki açıklamaları bu tepkileri takdire tahvil etti.

Benim burada dikkatimi çeken bir husus da, Hüseyin Aygün'ün Şamil Tayyar'ı, Aleviliğe özgü bir kavram olduğunu söylediği "Ulu Divan"a havale etmesidir. Söylediğine göre, Pir Sultan Abdal'ın kullandığı bu tabir, bir tür adalet divanı işlevi görüyormuş...

Olabilir elbette... Sayın Aygün, kendisine yapıldığını düşündüğü haksızlıklar için "Ulu Divan"da adalet aramak isteyebilir. Ancak, dağdan inişten sonra yaptığı açıklamalardan sonra kendisi için de bir "divan" kurulabilir...

Türk Hukukunda yer alan "Yüce Divan"dan söz ediyorum elbette... Hem de "ben iyi bir CHP'liyim" dediği kendi partisinin "derinlerinden" gelen bir tepkinin sonucu olarak.

Kemal Kılıçdaroğlu'nun genel başkan olmasını hazmedemeyen "kökten CHP", hemşerisi Hüseyin Aygün'ün "dağ macerası"ndan sona Kılıçdaroğlu'nun başını daha çok ağrıtacağa benziyor.

Sayın Aygün'ün Şamil Tayyarı havale ettiği "Ulu Divan"dan nasıl bir ceza çıkar, onu pek bilemiyoruz ama eğer "derin CHP" Hüseyin Aygün'ü "Yüce Divan"a havale ederse pek kolay sıyaramayabilir kendisi...

Allahtan ki, artık Türk  hukukunda, CHP genetiğinin çok sevdiği "ipe çekme" cezası bulunmuyor.

Bu olay ellili yıllarda olsaydı neler olurdu söylemeye hacet yok. Sayın Aygün, asıl o zaman "dara duş" olurdu!...