Sana geliyorum...

Son dönemde çok yazamıyorum. Hayatımın, can sıkıcı ve iç karartıcı bir safhasındayım. Ama yine de şükür etmek gerektiğine inancım baki. Ve daha kötü günlerin de gelebileceği ihtimali...

Sağlığım yerinde. Sevdiklerimin sıhhati de, şükürler olsun. Aile hayatım, evdeki huzurum her zamanki gibi. Günlük sıkıntılardan sığındığım limanım orası. Mutfağım, udum, kitaplarım...

Problem, ekmeğimi kazandığım profesyonel hayatımla ilgili. Zor bir dönemden geçiyor, sıkıntılı günler yaşıyorum, yaşıyoruz. Bu nedenle de yazı yazmak için ellerim, kolaylıkla gitmiyor kaleme, klavyeye.

Özellikle bu sayfaların devamlı takipçisi çok kıymetli dostlarımın sordukları, son günlerdeki suskunluğum, işte hep bu sebeple.

Bu ayın sonunda, iki günlük bir Ankara programı organize ettim, maaile. On iki yıllık Ankara hasretimi sona erdirecek, eşim ve oğluma tanıştıracağım Beni, Ben yapan o kadim şehri.

Beştepe’ye, Ata’mın çiftliğine, Emek’e, Gazi’ye bakan bir odada iki nostaljik gece geçireceğim. İki koca gündüzü ise Anıtkabir’le, Beytepe’yle, Kızılay-Ulus-100.Yıl Sitesi-Atakule-Arjantin Pide Salonu-Tekel Büfesi Şeref-Ciğer 52-Kıraç Mantı-Rumeli İşkembecisi-Sakarya Caddesi ile dolduracağım.

Mithatpaşa Postanesinin arkasında bol acılı tantuni yiyip, sonra Sakarya'yı boydan boya katedip, üzerine de Ormancılar Lokalinde, buz gibi Tekel Birası içeceğim. Ve o ilk gençliğime, üniversiteli yıllarıma; gözyaşlarımla ıslattığım buğulu selamlarımı göndereceğim. Gerekirse o iki günü 24’er saat yaşayacağım.

Umarım daha sonra yeniden yazma enerjimizi toplar, içimizden geçenleri dışımıza savurmaya devam edebiliriz.

Eminim Ankara iyi gelecek.

Tüm ANKARA yazılarım