Şanslı Diğerleri

Yaşam sürüyor, bisiklet mi sürüyor? Aman ne komik, dünyayı sürüyor desem, bak o olabilir, dünya dertop vaziyette dönenip durdukça, dert te kasavet te rahat vermez insana. Ama şanslıysan kahrın güzelinden olur, örnek;Meşhur soru çengeli gelir yakandan tutar en boş zamanında, birden bire "ben kimim" dedirtir sana da, saçını ağartıncaya kadar rahat vermez, ya da tutar saçından, geçmişle hesaba oturtur, neye uğradığını şaşırırsın. Bir sıkıntıya düşersin, borç istemek icap eder, soru çengeli miskinliği bilmez, aldığın yanıtın üstüne konuverir bu kez, ama sinek midir, arı mıdır, onu aldığın "evet" ya da "bozuk yok" yanıtı belirler. 

Bazen de ünlemlere gelir insan, ünlemdeki nokta "vayy" noktasıdır çünkü, bir şeyler yaşarsın, bir şeyler duyarsın, bir çizgi boyunca gidip giderken, bir şey olur, sen de "vayyy" ı çekersin."vayyy" be arkadaş, ben ki en kötü zamanında yanındaydım, ama şimdi borç yerine utanç veriyorsun bana ha!" dersin; "vayyy be, ben de onu ne sanmıştım, ne çıktı!" dersin. Diyip durursun ama bizim tüneğimiz, kahve yeşil topumuz bunları tınlamadan dönmeye devam eder, umrunda değilizdir, sırtındayızdır. 

Soğuktan kavurucu sıcağa, buz kestiğimiz acıdan, yandığımız utanca savrulup dururken, dünyanın umrunda değilizdir, evet, ama varızdır sonuçta, yaşamın hayvansı, ölgün topacı üzerinde mutluluğu soran, arayan, çoğu kez bulamayan bizler, varızdır, dünyadan daha çok varızdır, ağaçlardan, yağmurdan, tozdan ve kumdan daha önemliyizdir. 

Dünya gibi, kalbini susturmuş, refleks cinsinden bir havayla yaşayıp gidenlerin aksine, içini soruyla, hayretle, acıyla hayatta tutanların varlıklarının ne kadar da gerçek olduğu kadar gerçeğizdir o zaman, diğerleriyse uymuş gitmişlerdir dünyanın otistik döngüsüne. Ben onlardan değil, şanslılardan konuşmayı severim.