Savaş Dinçel hep güven verdi

En son televizyonda Sessiz Gemiler adında bir dizi başladığında, seyretmem için tek bir neden vardı: Savaş Dinçel oynuyordu. Ölümünün üzerinden henüz 3 gün geçmişken artık oynamadığı bölümlerden birini görünce izlemek istedim. İlk dakikalarını kaçırmıştım, mutlaka anmışlardır.

TRT yıllarıydı, Bizimkiler, tüm ülke birlikte seyrettiğimiz bir diziydi. Şükrü Bey’i oynayan Erdal Özyağcılar ayrılınca onun yerine gelen yeni Şükrü Beydi birçok kişi için. O dizide herkes sevdi Savaş Dinçel’i...

Kurtuluş Savaşı yıllarını, Cumhuriyet yıllarını anlatan filmlerde İsmet Paşa’ydı. Onun izlerken sanki gerçek İsmet Paşa’yı izler gibi olduk.

Eski Hababam Sınıfı filmlerinde bundan sonra gördüğümde güldürecek yine, ancak daha dikkatli bakacağız yüzüne.

Ekmek Teknesi’ndeki Savaş Dinçel bilge bir kişiliğe bürünmüştü. Bir fırıncıyı ondan daha iyi oynayan çıkmaz, diye düşünürken Ağır Roman filminde bir berberden daha gerçek bir berber olduğunu anımsamıştım.

Dar alanda kısa paslaşmalar filmini anımsıyorum yakın zamanda seyrettiklerimizden.

Eve Dönüş filminde sinemada izlemiştim. O filmde Savaş Dinçel’in artık yorgun bir adam olduğunu düşünmüştüm, sonra bunu filmin kasvetli havasına yormuştum.

Savaş Dinçel’i Müjdat Gezen’le aynı ekranda görmek ve sohbetlerini izlemek ne kadar zevkliydi.

Savaş Dinçel’i tiyatro sahnesinde izleme şansım hiç olmadı, ne büyük şansızlık... Filmlerini hep seyredeceğim ama tiyatro sahnesi artık yok.

Onu her filmde her dizide farklı gördüm, tek ortak yanı hep iyi olmasıydı, iyi bir oyuncu... Savaş Dinçel hep güven verirdi. Hep iyi olacağını bilirdim. Oynadığı filmlerin iyi olacağına inanırdım.

Güle güle Savaş Dinçel...

İnebolu 23 Aralık 2007