Sefaletin gölgesi

Gölgelenir inceden
İnceden fikrimin yorgun kalbinde
Çocukça düşlere banarak büyüttüğüm
Gelecek güneşli güzel günler.

Haset gözlerce karalanır
Arlanır yaralanırım.
Arsızlıklarca darlanırım.
Utanır aşinalıklardan
Bir de utangaç ayak seslerinden
Sefaleti tanırım.

Hiç bu kadar yolunmamıştı
Emeğin güneş yürekli şiiri.
Hiç bu kadar gölgelenmemişti
Saat onikilerim.
Yani öğlen vakitlerim.

Haris tanrıların
Tamahkarlığına uğrasaydı,
Belki bu kadar küçülmezdi
Yaşam alanım.

Cehennem ziftleri yaksa tenimi
Yanmazdı hiç bu kadar
Damarımda çiçek çiçek büyüttüğüm
Umudum, yarınım ve daha sonralarım.

Yorgun gözlüm, cerenim!
Tut ellerimi.
Tut ki;
Bu gezegen doysun sevginden.
Tut ki;
Yüreğimize kapanan güneş kararmasın.