Şemsi Yastıman Saz Evi

Yıl 1975 olmalı, ilkokuldayım henüz, 4.sınıfta. Kulakları çınlasın, öğretmenimiz Şaduman hanım hevesli öğrencilerine evinde mandolin dersi vermek istediğini söylemişti. Ben de o hevesli öğrenciler arasına katıldım hemen. Yaklaşık iki yıl boyunca ders aldık öğretmenimizin evinde. Çok iyi bir mandolin çalar olmuştum sayesinde. Bize nota bilgisini en ince detaylarına kadar vermiş, müzik zevkini aşılamıştı.
Derslerde kullandığımız mandolini nereden alacağımızı hiç düşünmemiştik, Şaduman hanım bize Şemsi Yastıman Saz Evi'ni önermişti. En iyi, en hesaplısını orada bulacağımızı söylemişti. Babamla gidip renk renk, desen desen mandolinler arasından bir tanesini seçip almıştım. Satıcı amca, yaşı ilerlemiş, beyefendi bir insandı, babamla biraz da sohbet etmişlerdi bu arada ve ben bu satıcı amcayı çok sevmiştim. Önce ismini sevmiştim, Şemsi diye bir ismi ilk kez duyuyordum, Yastıman soyadı ile birleşince ise müzikal bir isim haline dönüşüyordu.
Bu dükkan Üsküdar'da cuma pazarının şimdiki Hükümet Konağı'na inen sokağındaydı, ahşap, içi bir sürü müzik aletiyle, en çok da saz ile dolu küçük bir dükkan. Yıllar yılı önünden her geçtiğimde ilkokuldaki mandolin derslerim hatırıma gelirdi. İş hayatıma başladıktan sonra pek yolum düşmez oldu bu sokağa. Bir gece arabayla tesadüfen geçiyordum ki, dükkanın yerinde durduğunu ama, Şemsi Yastıman Saz Evi tabelasının yok olduğunu gördüm. Çok üzüldüm, aklıma Şemsi beyin ölümünden başka bir şey gelmedi malesef ve aklıma gelen de doğru çıktı. O güne kadar fazla bir şey bilmiyordum hakkında. Son zamanlarda bir iki kez önünden geçtim, yiyecek satan bir işyeri olmuş şimdi. Çocukluğumun bir parçası olan bu dükkanın sahibi hakkında araştırma yaptım internette ve bu değerli insanı tanımakta bu kadar geç kaldığım için kızdım kendime.
İnternetten derlediğim bilgiyi aynen alıntılıyorum aşağıda:
 
Şemsi Yastıman, Türk Halk Müziği'ne ''kaynak kişi'', ''derleyici'' ve ''aşık'' kimliği ile emeği geçmiş bir usta halk sanatkarıdır. Asıl adı ''Mehmet Galip Şemsettin'' olan Şemsi Yastıman, Şekerci Ahmed Ağa ve İlhamiye Hatun'un oğlu olarak 10 Temmuz 1923'de Kırşehir'de doğdu. Saza ve söze ilgisi Ortaokul yıllarında başladı. Önce Kırşehir ve çevresinde ki ustalardan etkilendi. Ankara'da bulunduğu yıllarda Yağcıoğlu Fehmi Efe ve Genç Osman'ın müzik meclislerine girerek kendini ve sazını geliştirdi. Bu yıllarda sahneye çıkmaya haşladı. Bir süre İzmir'de bulunan ve burada evlenen Şemsi Yastıman, daha sonra İstanbul'a yerleşti ve san'at hayatını burada sürdürmeye başladı. Kısa sürede şöhreti arttı, gazinolarda çalışmaya başladı. Dönemi içinde basın-yayın organlarının en çok bahsettiği sanatçılardan biri oldu. Onlarca plak doldurdu ve pek çok kez Türkiye Radyoları'nın emisyonlarına davet edildi.

Şemsi Yastıman, özellikle halk müziği geleneğinin çalıp-söyleme tarzını benimsemiş bir halk sanatkarı olarak adından söz ettirdi. Aşıklık geleneğinin çeşitli türlerinde seslendirdiği eserlerle ve bilhassa dönemi içinde unutulmaya yüz tutmuş olan ''destan'' ve ''taşlamaları'' ile sevildi.

Ayrıca, memleketi Kırşehir'in müzik potansiyelinin geniş kitlelere tanıtılmasına, ''mahalli sanatçı'' kimliği ile ön-ayak oldu. Sanatçı kişiliği yanında, kendi adını taşıyan dükkanında saz dersleri vererek pek çok sanatçı yetiştirdi. Türk Halk Müziği konusunda çeşitli kitaplar ve notalar yayınlayarak kültür-san'at hayatına hizmetlerde bulundu. Şemsi Yastıman, doğduğu gün ve ay'a tesadüf eden 10 Temmuz 1994 tarihinde Lapseki'de vefat etti.
 
Yaa, Üsküdar'da bir zamanlar bir saz evi varmış ve bu saz zevinin sahibi bu kadar değerli bir sanatkârmış.
Şimdi her yer kebapçı, kuyumcu, banka...
 
MEMLEKET HASRETİ

Ölmez, sağ olursam bu yaz inşallah
Sılayı bir daha görmek istiyom
Çugun'a varınca ya ağşam, zabah
Topraklara yüzüm sürmek istiyom

 Ey Şemsi Yastıman, ümitli kulsun
 Kısmet ise gayen yerini bulsun
 Hemşeriler buna vasıta olsun
 Kırşehir'e selam vermek istiyom
                                   

ŞEMSİ YASTIMAN