Sen doğru dur da, eğri yapsın yine eğriliğini; ne gam!

Sen doğru dur da, eğri yine yapsın eğriliğini; ne gam! Zaman zaman değil ki!.. İnsan insanlığından giderek uzaklaşmakta... Menfaat uğruna doğru demeye başlamışsa yanlışa insanlar; gül de geç be koçum! " Olur böyle şeyler! " de; zaman her şeyin ilacı nasıl olsa...

Haktan gözüken sokuşturup dururken hançeri böğrüne böğrüne... Dost görünen, sana ilk taşı atan olmuşsa... At izinin iti izine karıştığı yerde... Sen doğru dur da, eğri yapsın yine eğriliğini; ne gam!

Kurtla çakal, sisli, puslu havaları severmiş... küçük dünyaların küçücük adamları bulanık suda balık avlamaya çalışırmış... sen yolunda yürümeye çalışırken, birileri kara kuyularla aşılmaz hendekler kazmaktaymış... Sen doğru dur da, eğri yapsın yine eğriliğini; ne gam!

Ortalık, " nokta kadar menfaati için virgül kadar eğilenlerle " dolu... Dalkavuğun, yalakanın aç kalmazmış hiç karnı... Sen " Adalet de adalet! " diye yıkıp inletirken ortalığı; aç yattığın geceleri de yiğitlikten say; kulun bir hesabı varsa, Allah'ın da bir hesabı var. Sen doğru dur da, eğri yapsın yine eğriliğini; ne gam!

Düzenin çivisi çıkmış diye tasalanma sakın. Bırak, herkes doğru bildiği yere gitsin. Kim akıllı, kim deli anlaşılmaz hale geldiyse... Sen doğru dur da, eğri yapsın yine eğriliğini; ne gam!

Dert ağlatır, aşk söyletir. Derdi olan, ya suya ya taşa konuşur. Söz uçar, yazı kalır; bilirsin bunu sen. Öyleyse yaz bakalım kağıda şahitliğini... Anlat bakalım hakime işin doğrusunu... Bilirim, adaletin terazisi de doğru tartmaz artık; şirazesi kaymıştır çünkü. Ama sen yine de doğru dur da, eğri yapsın yine eğriliğini!

" Çakal rüya gördü diye! Kurdun soyu tükenmez! "

Not: yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.