Senin ardından sana bir yad...

Hani duymak istemediğiniz şeyler vardır. Duymazdan gelirsiniz. İçime doğdu galiba derler ya işte öyle bir andı. Uyuyordum, sela veriliyordu. Küçük şehir herkes birbirini tanır ve ben koşarım dinlemek için, babama haber vereyim de yetişsin ayıp olmasın diye. O gün kalkmak istemedim. Dinlememek için uyumaya çalıştım. Çok da uzun sürmüştü. Kesin dedim tanınmış biri tekrar tekrar söylüyorlar. Neyse bitti sela Allah rahmet eylesin dedim uyumaya başladım. Çok geçmeden telefon çaldı. O ana dair tek hatırladığım kardeşimin bağırarak ağladığı ve ölmüşler dediği. Kimdi? Ne demekti ölmüşler? Kaç kişiydi? Yalvaçlar dedi ve film koptu... Tarih 26 Ekim 2002...

Adı Songül'dü de biz Yalvaç derdik. Geç tanımıştım ama dolu dolu yaşamıştım. Bazen düşünüyorum, aklıma geliyor o günler. Ameliyatımda her gün gelmişti yanıma, gelemezse mektup yazmıştı. Çok da ağlamıştı. Felç kalma riskimi biliyormuş ben bilmiyordum... Kurtulduğumda, mucize gerçekleşip ayağa kalktığımda ben zıplayamamıştım ağrılarımdan o benim yerime yapmıştı... Şimdi o zamanlardan kimse kalmadı. Karşılaşırsak verdiğimiz bir selam var sadece. Acaba o yaşıyor olsaydı onla da mı öyle olurduk bilemiyorum? Erkenden gittiği için mi kıymetli onu da bilmiyorum... Bildiğim tek şey ergen yüreğime acısının çığ gibi düştüğüydü... Tek derdimizin aşk meşk olduğu, kendimizi beğendirmeye çalıştığımız bir anda hayat en acı ve en gerçek yüzünü göstermişti bizlere. Hangisine ağlayacağımızı bilemez hale getirmişti. Çünkü biri değildi hepsi canımdı... Buğra hele, büyüyecekti beni alacaktı yavrum...

Zor oldu tabi toparlanmak ve bu yazıyı yazmayı hep geciktirdim. Alıştım da hala kabullenemedim sanırım. Çünkü kulaklarımda Betül ablanın sesi çınlıyor ''Songül'ümü getir bana diyor.'' Songül gitti be abla, gitti...

Hani o duymaz da, görmez de ben gene de yazayım;

Canım senden sonra çok geçmedi ben gruptan koptum. Sınıftan kimseyle görüşmüyorum. Muhakkak onların da kendilerince sebepleri vardır ama benim canımı çok yaktılar. Yine de canları sağolsun... Herkes üniversitede, işte güçte. Annenleri hiç görmüyorum ama haberlerini alıyorum iyilermiş. Sizi özlemenin dışında tabi. Bu arada Bilgehan Hoca vardı ya o da geldi senin tarafa, gördün mü? O da kaza geçirdi. Sizin gibi o da Elbistan'ı yaktı giderken, sarstı. Görürsen selam söyle e mi abime, hocama... Arasıra gel rüyama ben seni özledim sen beni özleme ama e mi? Evlat acısı çok ağır oluyormuş, ailemin bana ihtiyacı var... Aynur'a, Sefa'ya, Buğra'ya selam söyle...

Dua ile...

İlgili haberler:

ANAP mitingi dönüşü facia


KAHRAMANMARAŞ, (DHA)

ANAP Genel Başkanı Mesut Yılmaz'ın Kahramanmaraş mitingine aile fertleriyle birlikte katılan Elbistan İlçe Başkanı Mehmet Yalavaç'ın (45) 4 çocuğu, dönüş yolunda kazada öldü.

Önceki akşam 19.30 sıralarında meydana gelen kazada, Yalavaç'ın yeğeni Salih Beştepe yönetimindeki otomobil, aynı yönde giden Yusuf Koca yönetimindeki ışıkları yanmayan ve reflektör bulunmayan traktöre karanlıkta fark edemeyince hızla arkadan çarptı. Bu sırada karşı yönden gelen İsmail Aksoy yönetimindeki otomobil de çarpışan traktör ile otomobile bindirdi. Kazada, Yalavaç'ın çocukları Buğra (4), Sefa (12), Songül (16) ile Aynur (17) yaşamlarını yitirdi. Başkan Yalavaç'ın eşi Şehnaz Yalavaç ile yeğenin de aralarında bulunduğu 5 kişi yaralandı. Kahramanmaraş'ta kalan 6 çocuk babası Başkan Yalavaç facia haberi üzerine yıkıldı. Cenazeler dün toprağa verildi. hurriyet

27 Mart 2008'de Güvenlik Caddesi'nde kullandığı 46 E 2345 plakalı motosikletle kaza geçirerek ağır yaralanan ve Malatya Araştırma Hastanesi'ne kaldırılan Mükrimin Halil Lisesi Fizik Öğretmeni Bilgehan Güreli (39), 15 gün süren yoğun bakım ünitesindeki yaşam mücadelesine yenik düştü ...

elbistanliyiz.biz/forum