- Kategori
- Aşk - Evlilik
Sevdamı işledim gözlerimin manzarasına...
İyi ki sevdim sevdin.
Yaşamayı, nefes olmayı hatta ölümü seninle hissettim.
Eğer beni sevmeseydin, sevginin ne kadar var olduğunu anlayamayacaktım, kendimden habersiz yaşayacaktım.
Kalbimin vücudumun neresinde olduğunu bilemeyecektim. İnsanda tek bir kereye mahsus olan o
kıvılcımlı duygularla titremeyi hiç hissedemeyecektim. Ağaçların arasında düşmemi engellerken bana ellerinden gecen hissi sıcaklığı, sevdam diye verdiğin bakışları hiç anlayamayacaktım...
Zamanımız olabilseydi...
Başa sarsa yıllarımın takvimi, saatler geriye aksa, kaldığım yerden severim seni.
Yaşadığımız ne varsa, pişman değilim. Nişan yüzüğü takmadığımız,
Kumsalda ki düğünün baş rolü olamadığımız
evlilik aşkı öldürüyor diyenlere ağzının payını veremediğimize,
köprülerden geçerken dilekler tutamadığımız, deniz kenarında bir karavanda uyuyamadığımız,
sandal da şarkılar söyleyemediğimiz,ikimizin dünyasını kuramadığımı za üzülüyorum...
Yaşadığım ne varsa unutamam ....Gizlilik benden uzak...
Çünkü ben sevgisinden utanmayan, yaşadığından pişman olmayan ve
hatırasını başımın üstünde taşırım...
Gönlümde ki ağırlığı görenler,
Adımı değiştirmişler şair diyorlar. Eğer öyleysem, eğer şairsem ve eğer seni sevdiysem, toz kondurmam...
Şair olmak hiç kolay değil sevdam. Seni sevmenin adının tarifini veremiyorum Sevdam diyorum...
Öyle sıradan, öyle herkes gibi sevemiyorum. Göğün tavanların da ismin yazılı, sevdamı gönlümde ki
tabiatın güzelliklerine, doğanın ihtişamlı tablosuna sığdıramıyorum...Sen bilmeden sevdamızı işledim gözlerimin manzarasına,
Rakamların ulaşamadığı çarpmadan,
Renklerin bulunamayacağı ton da her renkte seviyorum.... Alfabeden de büyük seviyorum.
Seni benden ayıran nedenlere artık kızmıyorum,
seni böyle uzaktan seven olmazdı senin için dua eden senin için dilek dileyen olmazdı.
Orada uzakta sana bir şey olsa, canını acıt salar, benim canım acır burada. orada gözlerin dolsa benim gözlerimden yaşlar akar kalbim acır yaralanmış gibi sancılar çekerim...
"Ama bilirsin;
İşçi ekmeğini taştan çıkarır,
Ben de seni sevmeye çalışan bir işçiyim.
Elbet ekmeğimi kalbinden çıkarırım.
Ve bilirsin;
Şairler ölmez,
Onlar hep ağır yaralıdır.
Kolay değil, sen de bir şairi sevdin.
Adressiz mektup gibi dolaşırım halk arasında.
Ve gün olur bir şiir olur çıkarım karşına.
Sana yazdıklarımı sen okumasan bile,
Elbet çocuğun okur sevdiğine..."
Birgül Ekim.