Sevgi gösterilmeli,söylemek yetmez

İnsanı var eden, sevgidir. Sevgiyle beslenir insan. Sevgi o kadar değerli bir şeydir ki, nefes alıp veren her canlı ona muhtaç. Sevgiyle ayakta durur dünya.

Sevgi, hiç yerinde durmuyor, yürekteki yerim dar diyor, Saraylar, köşkler, şatolar istiyor, Kim ne derse desin, sevgi, ilginin meyvesidir.

Bazen yürek kapısını açar bir duman olur gider, gökyüzündeki bulutlara karışır, duygular yaşatır, ilgi gösterir, sonra yağmur, olur yağar yürekleri ıslatır.

Bazen bir arı olur yürek penceresinden uçar, doğa içinde gezer, çiçeklerle arkadaş olur. Denizlerin en mavi sularında yüzer, dalgalara karışır, deryaları coşturur. Kimi mutlu görse yanına yanaşır bir gül uzatır, Kim ne derse desin, sevgi emektir.

Güneşe dost, yıldızlara arkadaş olur karanlığı dağıtır, hep aydınlığı sever. Yağmura saz olur, rüzgâra ney olur. Yürekleri umutlarla süsler. Kim ne derse desin, sevgi, yüreğin meyveli bahçesidir.

Sevgiyi göstereceksin, söylemek yetmez. Sevgiye dokunacaksın, düşünmek yetmez. Sevgi sözünde olacak, gözünde yetmez. Sevgiyi vereceksin, gönlünde yetmez. ( O. Şaik Gökyay)

Sevgisiz ne insanlar, ne hayvanlar yaşayamaz. Sevgi insanları birbirine yakınlaştıran “ görünmez bağ” denilebilecek bir duygudur.

Hani atom içinde nötron, proton ve elektron var ya, onları birbirine bağlayan şey çekim kuvveti olur. Canlılar arasında çekimi sağlayan şey de sevgi duygusudur. Kim ne derse desin, sevgi, insanlığın tarifidir.  

Yaşamda sevginin üzerine değişik olumlu duyguların eklenmesiyle sevginin türleri oluşur. Eğer sevgi yok olsaydı, yerine nefret hâkim olurdu. İşte o zaman dünya yaşanmaz bir hale gelirdi.

İnsanlar doğduklarında onları kucaklayıp bağrına basacak anne kucağı ararlar. Hayvanların annelerinin diliyle onları yalayıp okşamalarından ne kadar büyük keyif aldıklarını görüyoruz. Kim ne derse desin sevgi, karanlığı aydınlatan ışıktır. 

Hayvanların yavruları birbirleriyle şakalaşmaları, hoplayıp zıplamaları, bir kediyi sevgiyle okşadığımızda onun mırıl, mırıl ses çıkarması.

Bir köpeğe ilgi gösterdiğimizde hemen kuyruk sallamaya, sokulmaya oyunlar yapmaya başlaması,Sevginin kadir kıymetini ortaya koymaya yeterli değil mi?  

Bir anne çocuğunu sarıp ona “ Canım yavrum!” demesi kucakladığı zaman çocuğun içi sevgi ve sevinç dolar. Kim ne derse desin, sevgi, bütün temellerin harcıdır.  

Bazen çok muhtaç olduğumuz şeylerin kıymetini bilmiyoruz. Tıpkı ekmekleri çöpe attığımız gibi sevgilerine muhtaç olduğumuz kimseleri düşüncesizce kırarız.

Sevdiğimiz insanlara yeterince ilgiyi göstermeyiz. Bu da bizim büyük bir kabahatimiz. Sevgi bir takım koşulların esiri olmamalı.

Sevgi iç ve dış dünyamızın en güzel renkleri olmalıdır. Sevgi muhabbettir, duygudur, ilgidir, bağlılıktır. Kim ne derse desin sevgi, inançtır, ruhun güzelliğidir.  

Sevgi evrenseldir, paylaşmaktır, hissetmektir, kendini, canlıları tanımak ve sevmektir. Sevgi yaşama anlam ve nitelik kazandırır, başarılar sevgiyle elde edilir. Sevgisizlik kin ve nefret peyda eder.

Sevgi anlık, günlük, haftalık, aylık, yıllık değil, Sevgi can bedende, ruh tende, nefes gidip geldiği ana kadar hep var olmalıdır. Kim ne derse desin, sevgi, iç dünyanın aynasıdır.

Sevginin önemini, kavradığımız zaman, yaşamımızda  huzura ve mutluluğa, varmış oluruz.

Kıymetli okurlarımıza saygılar sunuyorum.

Mehmet BURAKGAZİ / MERSİN