Sevgi sonsuzluktur. / Arlet'e

Geceler niçin insana çok uzun gelir. Uyuyamazsın gözlerin açık beklersin sabah güneşinin ilk huzmelerini.

Halbu ki sabah olmasın derdim yanımdayken, sabah güneşin ilk sıcaklığını hissederdim kumsalda. Sen ben olduğunda, biz olduğumuzda.

Gecenin karanlığında aydedenin beyaz ışığında denizin dalgalarını seyrederdik. Geçen irili ufaklı gemiler, balıkçı tekneleri. Ağlarını çekip rızkını arayan soğuktan denizin dalgalarından titreyen elleriyle balıkları boşaltan, başka arkadaşları balıkları boyuna, cinsine göre ayırmaya çalışan balıkçılar, emekçiler.

Biz seyrederdik sahilde onlardan çok çok uzaklarda. Kalbin ne kadarda güzeldi, güzeldi kalbimiz. Ayrılıklar başlardı sevgiler bitince. Kalbinde bir noktaysam, ayrılıklar olsada sevginin bitmeyeceğini ikimizde bilirdik.

Gece karanlık üşüyorum, şimdi neredesin, ben aynı sahilde sensiz, sessiz bakıyorum, sen yanımda varmış gibi. Her şey sanki aynı, hayır aynı değil, kumsalda, denizde, balıkçı tekneleride aynı değil, bir bendim aynı olan. Bir de kızımın varlığıdır hayatta tutan.

Görmese de, istemese de, kalbinin benim için çarptığını bilirim. Benim duygularım kalbim hislerim onunladir. Sen beni ne kadar kotulesende, beni yok saysanda o benim tek kızımdır. Hayata, yaşama tutunmamin tek nedeni.

Bir gün hayatın gerçeklerini öğrendiğinde kollarım saracak, belki bir kova suyla gelecek, hasretle. Ne ben onu, ne o beni görmeyecek, bilecek ki babası benim, benim kanımı taşıyor. O kan ki onu güzel yapan, insan yapan kanımdır.

İnsansa, güzelse niçin gelmez, aramaz. Hayat uzun yaşam kısadır.

Sevgi sonsuzluktur.

Notlarımdan...

Ohannes