Sevgili annelere

O yüce insanlara ne yapsak zadır. Gecesini gündüzüne katıp bizlerin başında bekleyip hayatını bizlere adamış o insanlara ne yapmalı. Gerçekten de onlara ne yapsak azdır. Benim içimden geçen bir karalama var o insanlara. Onu aktarmak isterim. Biliyorum ki bunlar aslında bir çok dünya kardeşlerimin içinden de geçiyor.

"Bir gün ölümrsem eğer senin yanında ölmek isterdim. Başımı omuzlarına dayayıp, tüm sıcaklığını ve sevgini hissederek sana ve yaşama veda etmek isterdim.

Bu benim vasiyetimdir. Senin sevgin yaşattı beni ve yine senin sevginin yanında ölmek isterim.

Dünyaya merhaba dediğim o ilk günde benim yanımdaydın. Korumasız ve zavallıydım. Beni o şefkatli kollarına aldın. Sanki benim tek koruyucu meleğimdin. Ağladım koştun geldin, altımı ıslattım bir of bile demedin altımı temizledin. Hayatında görmediğin işkenceleri çektirdim ama sen bir gün bile bıktım artık demedin. Senin sevgin ve şefkatin o kadar büyük ki dünyamı sardı. Hayatımın her aşamasında senin sevginle ayakta durdum ve zorluklara karşı koydum. Senin sevgin o kadar yüce ki kurumuş bir ağacı susuz yeşerttin. Senin sevgin ve şefkatin o kadar büyük ki bunları başka hiç bir yerde bulamadım.

Ey yüce melek evet şimdi sen yanımdasın. Eğer senden önce ölürsem o şefkatli ve sevgi dolu kucağında ölmek isterim. Seni üzdüğüm ve sana çektirdiklerim için özür dilerim. Hakkını helal et ey melek."

Bu dünyaya ana kucağında geldik ve en güzelide ana kuvcağında ölmektir herhalde. Çünkü onlar annelerimiz. Onlar dünyanın en şefkatli ve sevgi dolu insanları. Onların muhtaç olduğu zamanlarında yanında olmak ve o sevgi dolu insanları rahat ettirmek bizlerin bir borcudur. Zira en büyük eziyeti bizler çektirdik. Onlar ise hiç gocunmadan bütün her şeyleriyle bizlerin yanlarında oldular. Sizleri seviyorum sevgili anneler. Hepinize emeklerinizden dolayı minnattarım, teşekkürler.