SEVGİSİZLİKTİR SORUNUMUZ

Toplumsallığın harcı

Sevgidir sevgi

Sevgi yoksa

O toplum

Sıradan kalabalıktır

Bir işe yaramazdır

Herkes

Yapayalnızdır o kalabalıkta

Selamlaşma olmaz

Tatlı dille sohbet yapılmaz

Birisi

Birisine derdini anlatamaz

Anlatılmayan dert

Yıkar berbat eder çekeni

Oysa

Dert anlatılırken çözülür

Dert çekence

Derdi dinleyen de

Yardımcı olur bu arada ona

Yoksa

Azdıkça azar dert

Deva bulmaz dertlerin

Sebebi budur bu

İnsan

Yalnızlıktan uzak kaldıkça

Dertsiz yaşama yaklaşır

Yardımlaşma

Paylaşma

Dayanışma

Ortayı kaplar

Dert doğmaz doğsa da yaşayamaz

Bunlardır

Toplumsallığın yararı

Bakıyorum

Bugün toplumumuza

Sevgi görünmüyor ortalarda

İnsanımız

Kendisini sevmiyor

Öfke kaplamış insanımızı

Öyle kabarmış ki öfke

Saldırganlığa dönüşmüş

Saldırganlık

Düşmanlığa dönüşecek neredeyse

Kin nefret doğurmuş bu saldırganlık

21. yüzyıl insanı

Dostluk yanlısı olur

Beraberlikten yararlanır

Dayanışma yaşar

İşbirliğine yatkındır

Bunları daha da geliştirmek ister

Bunun için

Özsaygılı özdenetimli olur

Empati yapar

Sorun çözücüdür

Sorun çıkarıcı değil

Düşünün bakalım

Bunlar yararlı mı değil mi

Türk Toplumuna düşen

Sevgi

Saygı

Yaşayan olmaktır samimice

Bilinsin ki

Bu şekilde yaşanırsa

Mutluluk olur Toplumumuz

Aksi takdirde

İlişkiler güzelleşmez

İlişkiler güzelleşmeyince

Dostluk oluşmaz

Dostluk yoksa

Çıkar ilişkileri vardır ortada

Çıkar ilişkileri

Emek sömürüsü içerir

Emek sömürüldükçe

Toplum sınıflı toplum olur

Git gide de

İki sınıfa ayrılır

Sermaye sınıfı yani sömüren sınıf

İşçi sınıfı yani ezilen sınıf şeklinde

Bu oluşum

Çok çirkin oluşumdur

İnsanlık dışı toplumdur bu toplum

Gelin

Sevgili kardeşlerim

Gelin

Seven insanlar olalım

Seven Türklük yaratalım

Birlikte güzel güzel yaşayalım