Şık görünmek!...

İnsanların çoğu kusurlarının yüzüne vurulmasından hoşlanmazlar. İnsanın yaratılış fıtratına uymayan davranışlardan olduğunu en önce anlayanlardan olsalar gerekir ki kusurları yüze vurarak benliğini tatmin etmek duygusu (ego) veya bununla dahi azdır, çoktur demeden sosyal, siyasal ve maddi kazançlar peşinden koşmak eğilimi, bilge insanların  izleyeceği ve benimseyeceği bir yol değildir.

“Kazançlar…” söz konusu edildiğinde bilge insanın kazanma hedefinin olmadığını söyleyemeyiz. Söz konusu olan kazancın ne olduğunun kişiden kişiye değişeceğidir. Misal: “Affetmek büyüklüktür” sözüne itibar ederiz ama buna rağmen, çoğunlukla affetme yolunu seçmeyerek birçok büyük kazançları kaybederiz fakat bunun farkına bile varmayız. Kötü olanlardan biride şudur; affederiz ama niçin affettiğimizi bilmeyiz. Affedince kazancımızın ne olduğunu bilmeyiz.

Bir insan size haksızlık ederek bir kötülükte bulunsa, onu şikayet ederseniz bu onu sizin etki alanınızdan uzaklaştırır ve  onu dost insan olarak kazanma şansını zora sokarsınız. “Bana kötülük yapmaya devam edebilirsin” der gibi davranmakta anlaşılmaz bir davranış olarak kalır. Böylesi bir anlayışla salvoları yemek için atış sahası yenine geçen bir insan itibar edilecek bir mana yüklenmiş bir insan olamaz.  Ama kötülüğü yapana kusurlarını yüzüne vurmadan hatırlatmak ve uzattığın elin avuç içinde onun eline bırakacağın inciler bulundurmak, incilerin kendinden daha değerli olmadığını asıl kendisini kazanmanın daha değerli olduğunu anlatır ki bunu başarabilen insanlar sanırım Allah Teâlâ’ya daha yakın olabilen insanlardır. Zaten bu tür insanların yegane gayesi işte (O) Yüceler Yücesi Gafur-ur Rahim’e şık görünmek ve O’nun rızasına mazhar olabilmek olarak kendini gösterir.

Selam ve duâ ile…

Esen kalın.

Duran Açıkgöz / 08.04.2012