Sil... yaz...

Sil yaz... Sil yaz... Hayat bunun üzerine kurulu başka bir şey değil... Elimizde kalan çokça karalanmış beyazdan griye dönmüş bir kağıt parçası... Bir zaman sonra o gri kağıdın üzerine yeni bir şey de yazmak istemiyorsun zaten... Kalanları silip geçiyorsun...Bırak, sileceğin şeyleri neden yazıyorsun ki... Hayat işte, akıp gidiyor... Silsen de yazsan da akıp gidiyor bırak...

Hiç bir yere ait değilsin... Hiç bir şeye de... Artık bunun kederini bile taşımıyorsun bak... Bu iyi mi? Belki... Sanki etrafından akıp gidiyor herşey sen ortada bir küçük toprak parçası üzerinde öylece duruyorsun... Artık umrunda değil... "Biraz" diyosun "el ayak çekmeli"... "Beni kendi halime bırak" diyorsun "yoruldum"... Kapat gözlerini bakma olup bitene... Hem sana ne? Sana ne tüm bunlardan... "İnsan" diyorsun "İnsan böyle... Alır başını toparlar diğerlerini giderler"... Gitsinler... Başkası gelir... Yine aynı şey...Yalnızlık mı hissettiğin? Değil... Zaten seviyorsun bunu... O zaman ne derdin? Derdim yok sadece anlayamıyorum...

Kendi kendine çokça konuşuyorsun bak... Kitaplarla konuşuyorsun, o karakterlerle tartışıyorsun... Ait değilsin sanki... Bakıyorsun nereye aitsin ya da hangi çağa... Sanki birden sarsılıveren bir gezegenden düşmüş gibi... Tamamen raslantı sonucu... Daha ne olduğunu anlamadan burada buluverdin kendini... Uyum sağlamaya çalışıyorsun... Neye, kime? Ve asıl önemlisi neden? Kur kendi dünyanı bu o kadar zor değil ki... Komşu mu istiyorsun aile mi? Unutma sen bir yabancısın... Zaman zaman aynadaki surata bile yabancı...Artık deneme istersen ha... Yapamazsın çünkü... Bunca zaman, bunca yol ve hiç birşey değişmedi... Çaba mı ? Umutsuz... Boşver...

Kendini kapadın işte kendi içine... Diyecekler ki abartmışsın... Desinler... Bilmezler mi böyle yaşayanı? Bilmezler... Bilmesinler... O ayrı dünyanın içinde canciğer sarılmışken devam etsinler yaşamaya... Sadece uzak, sadece kapalı göz... Şimdi kendi tılsımını içinde taşıyan ruh... Ve öyle tek başına, öyle kopuk... Bilmezler mi dersin bunun ne demek olduğunu... Boşver bilmesinler...

RESİM: Jacek Yerka