Sinemada emeğin ismi kayıp; aranıyor!!!

Sinema deyince Türkan Şoray gelir aklımıza, Robert Deniro gelir, Fatih Akın gelir, Cüneyt Arkın gelir, Tarantino gelir, ..... ve daha farklı isimlerde binlerce popüler isim gelir. Peki kim bilir bir ışıkçının adını, bir montajcının, set amiri veya asistanının ismini, ... Kim bilir bir sinema emekçisinin ismini !

Bir ışıltıdır, bir güzelliktir ya sinema, hep ışıltılı hayatların sahipleri kalır aklımızda, kolaya kaçarız herbirimiz ve kimi sunmuşlarsa güzellikten yana onu şeceriz hatırlamaya. Sorgulamayız hiç kim oluşturdu bu ışıltıyı diye sorgulamayız hiç bu parlaklığı sağlayan ışığın kaynağını, hayran kaldığımız o güzel saçları tarayanı, o insanı büyüleyen mekanları kuranları, kayıtları, montajları, efektleri yapanları... Emeği umursamayız hiç...

Bir fim biter ve yazılar akmaya başlar, adeta okunmasın diye yazılmış yazılardır bunlar ve büyük bir protesto yapar gibi herkes arkasını döner bu yazılara... Bu emek bu alın teri kutsaldır aslında ama kimse değer vermez alından akan tere! Oysaki o özendiğimiz insanları yaratırken tanrılaşan isimlerdir bunlar.

Bir kişinin isminin arkasında binlerce kişilik bir emek yatar. Ki bu emeklerin bütününde milyonlarca karın doyar. Alalade bir insanı alır bu emekler, kendi alınterleriyle oluşturdukları bir ışıltının içinde, yarı tanrı bir hale sokarlar o bizden insanları gözlerimizde. Ve insanlar sonuca hayran kalır aslında, süreçten bir haber. Oda bir tüketim malıdır aslında, onunda imalat aşaması vardır. Onunda işçileri, emekçileri, fikir adamları vardır. Bir Türkan Şoray’da bin emek, bir Charlize Theron’da Onbin emek, ..... Her bir ayrıntı bir insan bir yıldız toplamda bin insan!

Tanrının yarattığı insan, ekrana gelinceye kadar, yıldızlaşıncaya kadar farklı ellerde farklı boyutlarda evrim geçirir. Değişir, şekillenir, oluşur, tamamlanır, ... Oluşan tanınır, oluşturan yok.

Bir film binlerce kişinin isminin bütünleşmesinde şekillenir. Birinin eksikliği bozar o muhteşem ahengi. Kameranın açısı, ışığın sahneye dağılımı, müzik, sahnelerin geçişleri, devamlılık, kurgu, efekt, makyajlar, kıyafetler, dekorlar, dublajlar, dublörler, ..... ve daha onlarca unsur ve daha yüzlerce kişilik emek. Bir vücutsa bir film her bir emek bir organ... Elsiz, ayaksız olmaz; kalpsiz, beyinsiz olmaz; gözsüz, dudaksız olmaz film denen bu adam....

Bakan gözlere degil gören gözlere sahip olalım artık. Bize gösterilene bakmaktan ziyade arkada kalanları görmeye çalışalım. Sonuca değil sürece odaklanalım. Işıltıya, şatafata değil, alın terine emeğe kıymet verelim.

Unutmayalım ki bir endüstri biçimiyse film endüstrisi işçilerinin emekleri üzerinde yükselir, onların oluşturduğu değerle kıymetlenir. Kıymetini vermek bize değil endüstrinin patronlarına da düşse, vefa borcunu ödemekle yükümlüyüz en azından, insan olarak, bakan değil gören gözler olarak.

Bir farkındalık yeter bu isimsiz kahramanlara; ışıltısız, hayransız şöhretlere ...

(www.yesilcam.gen.tr internet sitesindeki yazılarımdan)