Sistem hikaye; esas mesele mücadele

Önceki gün Sivasspor - Galatasaray maçını izledikten sonra aklımda kalan ana fikir şuydu;

"Sistem mistem hikaye; esas mesele mücadele."

Sivasspor'un golü yedikten sonra oyuna ağırlığını öyle bir koydu ki; Galatasaray ikili mücadelelerde çok ciddi sıkıntılar yaşadı. Maçın uzatmalara ve sonra da penaltılara uzaması biraz haksızlıktı.

Pardon... Elbette Bursaspor - Fenerbahçe maçını yorumlayacağım. Oraya geliyorum. Fenerbahçe maça öyle bir presle, arzulu başladı ki; daha maçın başında Bursaspor'un savunması düşüverdi. Fenerbahçeli ileri uç elemanları daha Bursaspor ceza sahası önünden topu almak için ciddi çaba gösterdi.

Alex'in her topa ayağını uzatması gelen golün habercisi gibiydi. Birbirinin kopyası biri soldan diğeri sağdan göğüsle yumuşatıp attığı iki golde ustalık vardı; akıl vardı.

İnsan bu Fenerbahçe'ye bakınca acaba sihirli bir el mi dokundu diye soruyor, kendine. Bir el var bu işin içinde. Belki de bir çeşit antibiyotik; Azizciline.

Fenerbahçe'yi üç büyük maçta böyle izledik. Galatasaray, Beşiktaş ve Trabzonspor'un ilk yarısı. Ama diğer maçlarda hele deplasmanda baskı yapan, istekli bir Fenerbahçe görmemiştik.

Bu saflar arasında sistem analizleri yaptık, orta sahada çeşitli varyasyonlar denedik. Ancak takımı nasıl kurarsanız kurun bunu yapacak oyuncularınızda arzu olmazsa bu işin sadece adı olur.

Güiza gol attı... Açıkçası benim için hiçbir şey ifade etmiyor. 2-0 önde oynayan bir takımın üçüncü golünü atmak önemsizdir. Mesela biz Semih'i nasıl biliyoruz? Semih girer ve maçın kaderini değiştirir. Fenerbahçe'de Güiza takımını kurtaracak bir futbolcu değil. Bugün ikinci yarıda beş gol daha atsa ne fayda? Aragones kelsinde değişiklik yapıyor ama kenarda bekleyen Semih'e bu maçta şans vermiyor. O zaman Aragones de bizim için bir şey ifade etmiyor.

Alex mükemmel bir futbolcu. Nasıl oynarsa oynasın sonuna kadar sahada kalmayı hakediyor.

Uzay Gökerman