Sitavuk

Çocukluğumdaki anıları çok iyi hatırlıyorum. Yanımızda çalışan, bahçe işleri ile uğraşan Mehmet isimli orta yaşlı bir adam vardı. Biz ona Memo Emmi derdik. Memo emmi, bize başından geçen anılarını anlatırdı. Biz de onu can kulağı ile dinledik. Sitavuk diye bir anısını anlattı. Memo Emmi Sitavuk köyündendi.

Memo Emmi İstanbul’a gider. Akrabaları şaka olsun diye Memo Emmi gel seni diskoya götürelim diye ısrar ederler, o da merak edip bir bakıyım der. İnsanlar söylediklerine pişman olmuştur ama Emmi illa gidelim diye tutturur. Diskonun önüne gelince: Kapıdaki görevli “efendim damsız giremezsiniz diyince Memo Emmi sinirlenir ve :  “Gardaş benim damım Sitavuh köyünde, ne yani aha şimdi gidip altına gındıllik (teker)  takacak çekip buraya getirecek halim yok ya.” Diye cevaplar. Bizim Memo Emmi dam diyince Sitavuk Köyündeki evinin damını anlar. Etraftakiler kahkahayı basarlar.

NAHİDE ÇELEBİ