Siz de yapabilirsiniz!

Merhaba;

Bugün sizlerle kendimle ilgili çok zor bir ayrılık hikayesini paylaşmak istiyorum. Hikaye dememe bakmayın. Yaşanmıştır aynen. Ve hatta hala yaşanmaktadır da.

Bir gün ondan ayrılacağımı söyleseler, söyleyeni herhalde kovalardım. Ama oldu, işte tam 15 yıldır ondan uzak yaşıyorum. Bazen kendime “acaba tekrar karşılaşsak yine onunla olur muyum? ” diye soruyorum. Denedim. Yok artık yollarımız iyiden iyiye ayrılmış. İkimiz de başka dünyaların, başkalarının tutkunu olmuşuz.

İlk karşılaştığımda yaşım 4’dü. Günde 3 defa annem sayesinde bir araya geliyorduk. Babam onu hiçbir gün sevemedi. Ama adamcağız karısını seviyordu, ne yapsın yani. Annemin hatırına ona da katlandı.

Onunla ilk temasımızda ben 16 yaşına yeni girmiştim. Lisede Fen Bölümünde okuyordum.

Dersler ağır, sınavlar yoğun. Bir gün onu elime aldım. Sanki bana bir güç verecekmiş gibi geldi. Alış o alış. Kopamadık bir daha. Benim Üniversite de sınavı terk etmeme bile sebep oldu. 2 saat. Ben onsuz nasıl yaşardım?

Önceleri adı Bahar’dı. Sonra Gelincik, Bafra, derken Yenibahar, ardından Malbro, Samsun. Nihayet Maltepe’de karar kıldım. Sanki hiç ayrılmayacakmış gibi iç içe devam eden sıkı bir birliktelik. Tam 22 yıl… Günde 70 kez bir aradaydık. Bir de baktım ki artık uykudan bile ona kavuşmak için uyanır olmuşum. İnsan dediğin mis kokmalı, nikotin değil. Bu aşk bana epey tuzluya gelmeye başlamıştı. Hem kendi masraflıydı hem de bana daha fazla parfüm aldırır olmuştu. Yüreğimden, ciğerlerimden gelen inlemeler de hediyesi.

Sonra bir gün kızım, biricik kuzum ” ben annesiz mi kalacağım? Çok sigara içiyorsun. Ölecekmişsin. TV öyle diyor.” Dedi ve o an eski sevgilimle yollarımızın ayrılması şart oldu. 3 ay kimselere birşey demeden bırakmayı düşündüm. Hem düşündüm hem de sanki burun deliklerimle dahil hiç durmadan içmeye devam ettim. Ama aklımda hep vakti gelince bırakacağım kararlılığı.

Bir akşam yemeğinden sonra bir sigara yaktım. Kimse bilmiyordu benden başka bunun bir veda buluşması olduğunu. Son nefesle birlikte ev halkına-eşim ve kızım-“ben sigarayı bıraktım” dedim. Deyiş o. Kimseler inanmadı. Kendimle çok mücadele ettim. Bir de bırakamayanların sabotajlarıyla. Bu arada rakının, şarabın, çayın, kahvenin, sohbetin onsuz da pek ala güzel olabildiğini keşfettim. Kolay demiyorum. Ama ben kendime inandım ve başardım. Size de inanıyorum. Sizde kendinize inanın. Başarabilirsiniz.

Sevgiyle kalın