Son cellat

Türk filmlerini her yerde savunurum, aslında benim naçizane savunmama ihtiyaçları yok çünkü çoğu mükemmel. Son zamanlarda da haftanın 2 günü işten çıkıp sinemanın 19.15 seansına koşa koşa gider oldum. Afişlerde hep Türk filmleri. Ama içlerinde bir tanesi vardı ki, heyecanla gitmeyi beklediğim, işte o film heyecanımın hiç de boş olmadığını gösterdi bana. Emeği geçen herkese teşekkürler.

Son cellat adlı filmden bahsediyorum. Zaten hemen her Türk genci gibi 12 eylüllü dönemleri merak ederim, bu konu hakkında elime geçen kitabı da okurum. Eh bir de konu ilgili bir film olunca izlenmeden geçilmezdi. Seansta kalan son iki bileti alabilmiş olmanın verdiği haklı gurur ile yerlerimize kurulduk ve filmi izlemeye başladık.

Ben hiç bir filmde ağladığımı bilmem, neyse ilk oldu. Bazen duygulandım, bazen olayların gidişatına sinirlendim, bazen de dalıp düşündüm o zamanları. Nelerden geçmişiz, neleri atlatmışız ülke olarak meğer. Filmden çıktığımda gözyaşları içinde tek diyebildiğim "helal olsun"du. İzlenmeye değer harika bir film olduğunu düşünüyorum. Tabii eleştirilebilecek ufak tefek ayrıntılar vardı ama ben sinema eleştirmeni değilim bu yüzden ayrıntıarı gözmezden geliyorum. Eğer vaktiniz varsa kaçırmayın derim. Sevgiler...