Sonbahar hüznü

Hangi ülkede hangi şehirde yaşarsan yaşa, yağmur hep aynı güzellikle çalıyor kapını, hep aynı şekilde dokunuyor tenine. Bak, diyor, burdayım aslında dünya senin sandığın kadar büyük değil. Eski bir dost gibi kucaklıyor seni. Özlemlerini, hüzünlerini alıp götürüyor. Anılarını hatırlatıyor, uçup giden hayallerini tekrar bırakıyor avuçlarına. Memleketten haber getiriyor " iyi işte herkes işinde gücünde selamı var bütün tanıyanların, ha bu arada bir yeğenin oldu aynı sen, annen de iyi seni özlüyor birazcık hepsi o işte". Teselli ediyor seni eski bir dost gibi.

Yağmur her şehre aynı yağıyor. Ağlayamadıklarımıza ağlıyor, yaşayamadıklarımıza üzülüyor ve gerçekleşmeyen hayalerimizi alıp götürüyor benliğimizden.

Yağmur sonraları toprak kokardı kent

ve sen her yağmur sonrası bizim evin önünden geçerdin

Bilirdin seni beklediğimi

Çok severdim toprak kokusunu

Sanki sende yarışırdın onunla

Topraktan çok sen kokardın bana yağmur sonraları

Sen gittikten sonra çok yağmur yağmaz oldu buralara

Yağsa bile hiçbir zaman kokmadı seni beklerken koktuğu gibi