Sonra bir özlem, bir özlem

Varlığında yokluğunu, yokluğunda varlığını özllüyorum. Sen yokken; sesini duymadan; bir günüm bile geçsin istemiyorum. Herşeyimi, öfkemi, sevincimi, kızgınlığımı konuşayım seninle istiyorum. 

Bazen evimde, hani senin için dingin bir yer olan evimde otururken, demli çayını yudumlarken, sana bakıyorum öylece uzaktan. Sana baktığımdan habersiz.Gözlerimi kapıyor, sıkı sıkı sana sarıldığımı düşlüyorum. Kokunu içime çekiyor, sıkı sıkı göğsüme bastırıyorum seni. Ne yazık ki, gerçekten yapmak istediğimde bişey engelliyor yapamıyorum, yaptırmıyor. Hep duruyorum. Sıkı sıkı sana sarılamıyorum. Öpemiyor, koklayamıyorum seni. 

Sonra sen gidiyorsun. Arkanda kokunu bırakıp. Varlığını bırakıp. Bir süre sensiz dolaşıyorum evde. Ayağının değdiği her yere basıyorum teker teker. Oturduğun yere oturuyor, yattığın çarşafta uyuyorum. Sonra dayanamayıp sesini duymak icin arıyorum seni .Çoğunlukla o bildik, durgun, soğuk ses tonum ile. Bazen de neşeli, o kocaman gülümseyişimle ... 

Biliyorum aslında sende beni "kuzuuum" deyip sarmak istiyorsun kendine. Hep dizinde uyuyayım, çocukluğumdaki gibi şımarayım sana. 

Hani 4 yaşında yer ocağı yakacağım diye odun kırarken elimi kesmiştim hatırlıyor musun?Elim başımın üstünde koştura koştura doktora gitmiştik. Babama haberi, parmağı koptu diye gitmiş, dersten koşup gelmişti. 

Hani bir de Aydın'a giderken tavuklarımıza birşey olmasın diye kazana kapatmıştım. Dödüğümüzde arıyordun tavuklar yoktu ortalıkta, kazanı kaldırdığında gördün hepsini, ölmüşlerdi. 

Hani civcivleri yakalardım seveceğim diye. Sana gösterirdim baak yakaladım işte. Baktığında civcivleri boynundan tuttuğum için ölmüş olurlardı. Kaç civcivin günahına girdim acaba? 

Sonra bir özlem, bir özlem 

Hani sen geliyorsun ya, birden... Hani evimde çiçekler açıyor, anne eli değiyor herşeye. 

Hani sen gidiyorsun ya birden... Susuz kalıyorum işte o zaman. 

Gözlerimi kapatıyor, keşke annem burda olsa da kokusunu içime çeksem diyorum.