Şu yalan dünyayı hiç anlamıyorum

Ben neden geldim böyle bir dünyaya. Allah’ım anlamıyorum. Ne olursun! Bana yardım et. Bu dünyada hiçbir şey doğru – dürüst yaşanmıyor.

Herkesin eğrisi doğrusu birbirinden farklı, neden anlaşılmıyor.

Her şey birbirinin karşıtıyla yaşanıyor.

Sen iyiysen o kötü. O kötüyse sen iyisin.

Sen seviyorsun, o sevmiyor. Senin sevdiğin oysa, onun sevdiği bir başkası. Her şey şaka gibi. Gerçek mi? Şaka mı? Ciddi mi? Yoksa yalan mı? Hiç biri birbirinden ayrılmıyor.

Zaten kıt bir akıl vermişsin. Her şeyi de birbiriyle iç içe geçirip koy vermişsin. Sonra da ey kulum gel çık işin içinden demişsin.

Ama her şey birbirinin tersi. Neden düzler ters, tersler düz değil, bunu anlamak mümkün değil. Güzeller çirkini, çirkinler güzelleri kovalıyor. Hiç kimse mutlu değil.

Ey Allah’ım bu dünyada yok mu? Hiç kimseye huzur. Vermeyecek misin bir ömür boyu hiç mutluluk.

Allah'ım yoksa sen bu dünyayı, kullarım biraz yamuk düşünceli olsunlar. Yada her kes birbirinin kuyusunu kazıp gözünü oysun diye mi böyle yamuk yarattın?

Kimisini melek, kimisini şeytan yarattın. Bu gün hiç mi yok ortasında insan olan.

Birini sen seviyorsun. O seni hiç sevmiyor.Sen onun için can veriyorsun. O sana sevgisini çok görüyor.

Bu nasıl bir dünya Allah’ım. Anlamak mümkün değil.

Yılgınlık bana yakışmaz onu da biliyorum. Amma bu sahte dünyada da artık yaşamak istemiyorum.

Allah’ım. İstersen al canımı yanına. Senin yanında huzur bulup mutlu olayım.

Beni sevmeyen sevdiklerimde istedikleriyle yaşasınlar. Huzur bulup mutlu olunlar.

25.01.2010

Cahit KARAÇ