Tahammülden neler doğar bir bilseniz?

Birbirlerinin düşüncelerine tahammül edemeyen bir toplumda ilim-bilim adamı, düşünür, yazar yetişmez.

Toprağı kazmazsanız attığınız tohum bir işe yaramaz.

Bunu yaparken de fazla derinlere inmeyeceksiniz.

Yoksa tohum boğulur.

Toprağın yüzüne çıkamaz.

Çapa kullanacaksınız.

Ancak bazıları işin kolayına kaçarak daha fazla yer ekip biçmek için tohumu toprağın yüzüne savururlar.

Orda da bir şeyler büyür fakat daha çok ayrık otları büyür.

Ayrık otlarının büyümesi için fazla bir gayrete gerek yoktur.

O nerde olsa büyür.

Özel bir ilgi ve bakım da gerektirmez.

Kimi toprağı çapalamakla meşgul, kimi de ayrık otlarını toplamakla.

Çünkü bu otlar yetişecek mahsule ciddi zararlar verir. Verdiğiniz emekle aldığınız ürün arasında bir bağlantı olmalı.

Yani verdiğiniz emek aldığınız ürüne değmeli.

Bunun da sebebi ayrık otlarıdır. O nerede bir güzellik varsa ordadır.

Sanki gıdasını öyle yerlerden alır.

Eğer bir başına ürünsüz arazide büyümüş olsaydı elbette ona söylenecek bir sözümüz olmazdı.

Onu konuşturan verimli arazilerde bulunmasıdır.

Bu sadece ayrık otları için geçerli değildir.

Hayatta birçok şey buna benzer.

Birbirlerinin düşüncelerine tahammülü olmayanlar güzel düşünceleri ayrık otlarının verimli ürünleri etkilediği gibi etkilerler.

Hem oradan beslenir hem de zarar verirler.

Oysa Namık Kemalin bir sözü vardır.

Hakikatler fikir şimşeklerinden doğar der.

Fikirlerin çarpışmasıyla oluşan şimşeklerden hakikatler doğarmış.

Ne güzel. Aradığımız da bu değil mi?

Herkes hakikatin peşinde değil mi? Evet. Öyleyse…Düşünmeye devam.

Düşüncelerin çarpışmasına da .

Madem hakikati istiyoruz.

O zaman buna mecburuz.