Tarlaya buğday ektik,hiç sevgi ekmedik

Hep yemeği düşündük, tarlaya buğday tohumu ektik, biçtik, un ettik, hamur ettik, pişirdik yedik.

İşte böyle hep nefsanî olduk.

Tarlaya sevgi tohumu ekmedik, sevgi kendiliğinden yetişir dedik, biçmedik, pişirmedik, yemedik.

Maalesef Rahmani olamadık.

Daima yedik, içtik, lakin kadir kıymetini bilemedik.

Açlıktan ölenleri hiç düşünmedik, arta kalanı çöpe döktük, etrafı kirlettik.

Ne yazık ki İnsani olamadık. 

Ülkemde garip olaylar oluyor.

Biz sadece basına yansıyanları duyuyoruz. Kim bilir belki daha acı olaylar var  da biz duymak istemiyoruz.

Yemesini bile bilmiyoruz,

İnanılır gibi değil yani salatalığın ne işi var İmamın makatında.

Yaşamayı bilmiyoruz.

Sıcaktır diye damda yatıyoruz, damdan düşüp ölüyoruz.

Serinlemek için denize, göle, kanala giriyoruz. Lakin yüzme bilmediğimiz için suda boğuluyoruz.

Bir lira tuvalet parası yüzünden görevliyi, on lira harçlık için babayı, güvercin meselesinden adam öldürüyoruz.  

Bende bilmiyorum ama her konuda bu günün dünden iyi olmadığını görüyorum.  

Barut olmuşuz ateşi bekliyoruz. 

Kıymetli okurlarımıza saygılar sunuyorum.

Mehmet BURAKGAZİ / MERSİN