Tatar Ramazan'a geçmiş olsun!

Eski Türk Sineması deyince genelde akla siyah beyaz filmlerde zengin erkek fakir kız, yada zengin kız fakir ve gururlu erkek gelir, sınıfsal farklılıkların engel olduğu aşklar ve kaza sonucu kör olan sonra gören aşık tiplemeleride yıllarca işlenmiş şekliyle canlanır gözümüzde.

Bugün de bu zengin fakir jargonu bolca işlensede arada kaza sonucu kör olma gibi unsurun yerini daha çok entrikalar almış durumda.

Eski Türk filmleri içinde öyleleri var ki asla unutulmaz. Bu unutulmayan Rus ve Amerikan sinemasının klasikleri gibidir. Casablanka gibi, Suç ve Ceza gibi bir ülkenin etiketi olmuştur. Türk sinemasının yüz akı "Tatar Ramazan"dır. Bu filmde Kadir İnanır rolünün hakkını vererek cesur, mert, adil bir mahkumu ve sistemin kokuşmuşluğunu göz önüne sermiştir.

O o kokuşmuşluk bugün bile sürmekte zaman zaman yetimhanelerde veya çocuk hapisanelerinde dışarıya iğrenç kokular çıkabilmektedir.

Sovyet Yazar Aytmatov'un ölümsüz eserinden uyarlanarak yapılan "Selvi Boylum Al yazmalım" sa yine cesur bir yapımdır. Kadir İnanır o filmde de rolünün hakkını vermiştir.

Kadir İnanır'a denk olduğuna inandığım diğer aktörse kesinlikle Tarık Akan'dır. Oynadığı sayısıs rolün hakkını başarıyla vermiş, sadece belli rollerin üzerine yapıştığı bir aktör çizgisinden çıkıp mükemmel yapıtlara imza atmıştır.

Bu iki oyuncu, teknik ve finansal kaynakların şimdiki gibi güçlü olmadığı zamanlarda güçlü oyunculuklarını ortaya koyarak filmin seyirliğini arttırmışlardı.

Kadir İnanır yaşlandığı halde bile son zamanlarda yine de bir çok yapıtta rol aldı.

Başarılı geçen ameliyatına eminim tüm sinema severler memnun olmuşlardır.

Geçmiş olsun Tatar Ramazan...