Teknoloji ve eğitim zafiyeti

Ülke olarak yine üzücü bir kaza yaşadık. Bir siyasetçi ve o an yanında bulunan insanlar.

Siyasi olarak destek verelim ya da vermeyelim, hiç mi hiç fark etmez. Sonuçta insandılar. Bir toplumda belli bir kesinin teveccühünü kazanmış insandılar. Sonuçta ülkesini gerçekten sevenlerden birileriydiler.

Bu kazada aynı zamanda birçok tespit de ortaya çıkmış bulunuyor. 3000 kişi ve bunların başında sözde eğitimli insanlar var; ama o 3000 kişilik ekip ve teknolojiye rağmen 3–5 köylü! İhmaller ardı ardına dizliyor.

1.Tecrübe ve bilgi birikimi hiçbir işe yaramadı. Demek ki akıllı olmak gerekiyormuş. Aptallık en büyük felakettir. Hem kendinize ve hem de millete zarar verirsiniz. Helikopteri kullanan pilotun hatası sonucu bütün ülke üzüntüye boğuldu.

2. Organize yetersizliği. O ekibin başında kim varsa pilot kadar suçludur. Sebebine gelince; böyle olaylarda ilk yardım alınması gerekenler o bölgede yaşayan insanlardı. Eğer vaktinde onlardan yardım alınmış olsaydı belki de birkaçı yaşıyor olacaktı. En azından, belki de telefonla konuşan gazeteci kurtarılabilirdi.

3. Teknoloji sınıfta kalmıştır. Benim, 25 yıl önce tasarladığım birtakım sistemleri bugün, “son teknoloji” diye piyasaya sürüyorlar. Oysa ben, ne ekonomik imkânı olan ve ne de yeterli araştırma bilgisine sahip olan biriyim; ancak teknik bir eğitmenim.

Sis, yağmur, soğuk hava şartları ve sinyal haber aygıtlarından kaynaklanan sorunlar…

Ben, teknolojide iyi bir alt yapı olduğunu ancak, teknolojinin bu alt yapıya rağmen çok geride olduğunu tereddütsüz söylüyorum. Bugün ileri teknoloji diye insanımıza sunulan hizmet araçları bana göre en az 10–15 yıl geridedir ve ilkeldir.

Sunulan diyorum, çünkü 10–15 yıl sonra piyasaya çıkarılacak teknoloji geliştirilmiştir, fakat insanlığın kullanımına henüz sunulmamaktadır. İşte ispatı:

Bir yıl kadar önce idi, tarihini tam hatırlamıyorum. İstanbul’da teknoloji ile ilgili uluslararası bir toplantıda, bir bilim adamının şu ifadeleri çok acıdır: “ Sanayiciler teknoloji hainliği yapıyorlar. Biz bilim adamları olarak teknolojiyi üretiyoruz; ancak sanayiciler onu bir an önce insanlığın hizmetine sunmuyorlar.” Yine bir TV kanalında Japonya’da hazırlanmış bir belgeselde, LCD TV lerin 1993’te piyasaya sürüleceği söyleniyordu. Oysa ne gariptir ki, bu belgeseli 1993’te yayınlıyorlardı! Ama vatandaş ne zaman gerçekte bu LCD TV lerle tanıştı? 10 yıl daha sonra. Bunların örneklerini çoğaltmak mümkündür.

Kısacası, o insanları, o hava şartlarına rağmen oradan en geç bir saat içinde kurtarmak mümkündü.

Uydudan yer altındaki işlenmemiş madenler görülebiliyor da, bu dediğim neden olamasın?!

Bu elim kazada ölenlere Allah’tan bol rahmet, yakınlarına sağlık ve sabır, milletimize baş sağlığı diliyorum.

Dilerim ki, böyle bir kazadan gerekli tecrübeler alınır da, ihmalden kaynaklanan ve birçok ihmallerle dolu kazalar bir daha yaşanmaz.