Temmuz giderken

Haftayı geride bırakırken bir ay daha bitiyor. İşte yazın ilk iki ay ı tükendi bile. Temmuzu değerlendirdim. Ne süprizli bir aydı böyle. Uzun zamandır görmediğim ve çok özlediğim birinin yurt dışından gelişiyle anlam kazandı birazda temmuz. Aslında her sene beklediğim ay dır. Onun gelişi, geçirdiği bir seneyi anlatışı, parlayan gözleri, çenesine dökülen saçları… Özlemişim, çok sevindim.

Arkasından eski iş yerimdeki arkadaşımla bir saatte olsa buluşup gelişmeleri kaynattığımız gün. Aynı şehirdeyiz de görüşmek yinede zor olabiliyor. Bilirsiniz ertelemeyi severiz. Bir dahaki hafta, sonra bir dahaki… Paylaşımlarımız ve hayatımızdaki gelişmeleri anlatışımız, onun beni her zamanki iyi niyetiyle dinlemesi. Benim ona görüşmediğimiz süre zarfında yaşadığım her şeyi eksiksiz aktarışım.

Sonra bir başka arkadaşımla Bozcaada, Assos, Çanakkale, Edremit gezimiz. Onunda bu ay a denk gelmiş olması ayrı bir güzellik kattı temmuza. Bozcaada tadı damağımızda kalan, yaşanılası ve doyulası bir yer oldu bizim için. Assos; Athena Tapınağı ve manzarası ile büyüledi, Çanakkale Şehitliği, Abide’ nin o ihtişamıyla akıllara kazındı. Edremit muhteşem köy kahvaltısıyla huzur verdi.

Temmuz gidiyor şimdi. Yerini Ağustos’a bırakırken, yeni ümitler başlıyor yeni ay ile beraberinde. Anı olacak yine bir süre sonra şuan içinde bulunduğumuz ay da yaşadıklarımız. Yüreklerimizdeki defter ne kadar kalabalık. Kısa kısa notlarla dolu. Aylar, günler, haftalar ve hatta saatler. Ne kadarı planladığımız gibi? Ne kadarına müdahale edebiliyoruz ki… Olduğu gibi kabullendiğimiz her şeyin kendiliğinden istediğimiz ve hayalini kurduklarımıza dönüştüğünü fark ettim.

Ne kadar boşa tüketmişim meğer planladığım hayatı yakalama çabamla zamanı. Şimdilerde olanı sevmeyi öğrendim. İçimdeki umutları söndürmeden hayatı, kaderi kucaklamayı başardım. Ve bundan sonra gelen her yeni ay, gün, saat sürprizler ile gelecek eminim.


Her gününüzün bir öncekini aratmayacak tatla gelmesini dilerim.