Turkuaz mavi gözleri

Gözleri turkuaz mavi… Uzun kızıl saçları… Allığa gerek yok yanaklarında… Nasıl bir mana yüklü o gözlerde… Gamzeleri belli belirsiz şimdilik… Pencereden dışarı bakıyor öyle… Neler geçiyor aklından bilmiyor ki ondan başkası… Karanlık gece… Yıldızlar elele tutuşmuş, kardeş. Ay kucak açmış bir baba gibi. Gümüş rengi yansımalar var gökyüzünde… Sessizlik hakim geceye… Yer gök uyumuş, kâinat rüya görüyor belki de…

Elbette sabah olacak… Elbette güneş açacak… Gümüş rengi yok olacak yavaş yavaş tan ağarırken… Altuni renkte ışıklar saçacak yukarılardan bir yerlerden görmediğimiz bir el… Yemyeşil ağaç dallarından süzülüp de kamaştıracak gözlerini yeni baştan… Kuş sesleri şenlendirecek kulaklarını… Bir gülümseme yayılacak dudak kıvrımlarına. Belki ıslanacak kirpiklerin mutluluktan… Akacak rimelin, bozulacak makyajın. Çiçekler açacak rengarenk gönül bahçende… Çıplak ayaklarla yürüyeceksin soğuk suların içinden, sekerek yosun tutmuş taşların üzerinden… Bir hoşluk yayılacak bedenine. Derenin yeşilimtrak suyu büyüleyecek seni. Daha önce gelseydim keşke, diye mırıldanacaksın.

Işıl ışıl parlayacak turkuaz renkli gözlerin… Uçuşacak tozpembe elbisenin şifonları hafif bir rüzgârda… Hafiften görünecek süt beyazı tenin… Yüzünü döneceksin rüzgâra… Savuracak belki de kızıl saçlarını… Serinliğini hissedeceksin yanaklarında. Kurutacak kirpiklerindeki ıslaklığı… Bir el uzanacak dostça… Başını yaslayacaksın omzuna. Saracak seni, kollayacak, göğsüne bastıracak, anne kadar şevkatli…

Arzulayacaksın… En derinine bırakacaksın tutkuların, kendini. Seveceksin ölesiye, sevileceksin. Mutlu edecek seni böylesine sevilmek, koşulsuzca. Menekşe renkli akşamlarda çayınızı yudumlayacaksınız doyumsuz sohbetlerinizi katık ederek yanına. Akşamların şenlenecek… Yalnızlık nedir anımsamayacaksın bile… Sen, O olacak… O, sen… Bakışlarınız bir olacak, turkuaz mavi.