Ülke yönetimi

Türkiye’nin yeni düzenini kuruyoruz

ÜLKE YÖNETİMİ

Ana Yönetim Birimi (Üye sayısı 100, oy hakkı %50)

—Üniversite mezunu, sağlıklı, 30–50 yaş arasında olan herkes aday olur. İl il yapılan seçimlerde aday olanların vereceği oylarla 1000 kişi seçilir. Yani seçimi seçilmek üzere katılanlar Türkiye’yi yönetmek üzere aday olanlara 100 üzerinden oy vererek yapar. Kişinin kendisine oy kullanma şansı yoktur. Kişiler sadece ellerinde yazılı seçim kriterlerine göre oy vermek zorundadırlar. Yeterlilik, farklılık, ülkenin sorunlarına bakış açısı kriterlerdir. Davranış, kişilik, konuşma, din, mezhep, cinsiyet, görünüş, etnik kimlik, yaşam şekli, mevkii, şöhreti, zenginliği, daha önce edinmiş olduğu adı ve sosyal durumu kriter olarak kabul edilmez.

76’nın altındakiler hiç değerlendirmeye alınmaz. Üstü büyükten küçüğe sıralanır. İlk 1000 kişi finale kalır.100 günlük süreç içinde halkın bu kişilerin göstereceği performanslarına vereceği oylarla 100 kişilik birim üyeleri belirlenir. Seçim sürecinde adayların yüzleri, konuşmaları ve kimlikleri gizlenir. Sadece performansları ve aday numaraları vardır.

Üyeler seçilip birim oluşturulduktan sonra Kanun çıkarılırken Kanun tasarısı üyeye verilir. Üye tasarıyı inceler. Kararını verip oylama anında oyunu yazılı ve sözlü olarak açık bir şekilde yapar. Oylama anı canlı olarak bütün ülkeye verilir. Üye kanuna neden evet ya da hayır dediğini yazmak zorundadır. Bu gerekçeler bilahare Kanun TV’de canlı olarak okunur, incelenir, tartışılır. Halk üyeler hakkında bilgi sahibi olur. Senelik değerlendirmede üyelere kendileri ve halk yeterlilik puanı verir. Üye katılanların %76’sı ve üzerindeki kimseden olumlu oy almak zorundadır. Aksi halde üyeliği sona erer. Her yıl boşalan üyeliklere aynı yöntemle seçim yapılır. Birimin başkanı yoktur. Her üye sırayla toplantıları idare eder. Üyeler oylamaya katılmak ve evet ya da hayır şeklinde oy kullanmak zorundadırlar. Çekimser kalma, şerh koyma, oylamadan çekilme gibi usuller yoktur. Bu durumlarda üye hayır oyu kullanır. 100 üyenin evet’i 50 oy’dur. Buna göre üye sayısı ve kullanılan evet oyları oranlanarak yönetim biriminin toplam oyu bulunur.

Bulunan bu toplam oya halkın toplam oyu eklenir.%76 ve üzeriyse kanun kabul edilir. Değilse reddedilir.

Ana yönetim birim üyeleri diğer ülke insanlarından hiçbir şekilde farklı değildirler. Silah taşıyamazlar. Dokunulmazlıkları yoktur. Herkes gibi yargılanırlar.

Görevleri dışında hiçbir şeyle uğraşamazlar. Tüm enerjilerini ülkenin yönetimine vermek zorundadırlar. Kendileri dışındaki(eşleri dâhil)akraba tanıdıklarının hiçbir davranışı onları bağlamaz ve ilgilendirmez(21 yaş altı çocuklar hariç)Yaşam şekilleri şahıslarına özel olup asla kimseyi ilgilendirmez. Sıradan kişilerden aldıkları ücret ve yaptıkları iş dışında hiçbir farkları yoktur. Herkes gibi kanunlara uymak zorundadırlar. Bu birimin çalışanları Yönetim birim üyeleri, uzman ve yardımcı elemandan oluşur. Birim üyeleri yönetim mesleği olarak ücret belirlemesi yapılır. Bugüne göre 6000 lira olacağını düşünüyorum. Bu, ülkedeki en yüksek ücrettir.

Birim üyelerinin ve bağlı ailesinin (21 yaş üzeri çocuklar bağlı sayılmaz) maddi, ailevi, ev, eğitim, sağlık vs tüm sorunları devlet tarafından kesinlikle çözülür.

Halk -(doğrudan mesleki kararlarda oy hakkı%25)

-(diğerlerinde oy hakkı%50)

Özel oy verme yerlerinde isteyen kişiler kanun tasarılarına evet veya hayır şeklinde oy kullanırlar. İnsanların bu işi angarya olarak görmelerini önlemek için ödülle teşvik edilirler. Katılanların tamamının evet’i 50 oy’dur. Bu şekilde katılan ve evet diyenler oranlanarak halkın o kanuna verdiği oy tespit edilir.

Doğrudan mesleki kanunların oylamasında o iş, sanat ve mesleğin uzmanları kendi meslekleriyle ilgili kanun oylamalarında oy kullanmak zorundadırlar. Aksi halde kendilerine verilen iş, meslek ve sanat belgeleri iptal edilir. Hangi tasarının genel, normal ya da iş, meslek ve sanata ait olduğuna Kanun birimi kara verir ve tasarıda açıkca belirtir. Bu belirtme (genel) ve (özel) ifadeleriyle yapılır.

O halde genel kanunların oylamasında halk ve yönetim birimi, özel kanunların oylamasında ise halk, yönetim birimi ve meslek uzmanları oy kullanırlar.

Meslek uzmanlarının oy hakkı %25’tir.

İş meslek ve sanat konularında yani özel kanunlar oylanırken Yönetim Birimi %50, halk%25 ve Meslek uzmanları %25 oy hakkına sahiptir.

Kabul edilen kanunlar asıl nüshası merkezi internette kayıtlı olmak şartıyla derhal uygulanacağı iş, meslek ve sanat birimine verilir.

Ülke tek, komple, bir “ana kanun” la yönetilir. Anayasada da yer alan her şey bu kanunda vardır. Yeni düzende Türkiye Cumhuriyeti Devleti kanunlarına”Ahe Kanunları” denir. Kanunların hayatın içinde fiili olarak kullanılacağını, uygulanacağını anlatmak için böyle farklı bir ibare kullanılmıştır.

İçlerinde sendikalar, dernekler ve belediyeler de olmak üzere muhtardan Cumhurbaşkanına kadar tüm kişi ve kurumlar yeni düzende kaldırılmaktadır.

Çok basit bir sosyal ve idari yapı vardır.

Ana Yönetim Birimi

Halk(her biri 10 000 kişiden oluşan tüm ülkede 7000 küsur çekirdek yönetim şeklinde idari yapılanma)

Ülkede yapılan tüm iş, meslek ve sanatların ayrı ayrı örgütlendiği belki sayıları 500’ü bulacak iş, meslek ve sanat birimleri

Milyonlarca yetişmiş insanın görev alacağı Ekonomi birimleri, hizmet birimleri ve sosyal yaşam birimleri

Şu anda ülkemizin her kademesindeki 100 binlerce yöneticisi tamamen gereksiz olup bunlara her yıl ödenen 20 milyar dolar devletin kasasında kalacaktır. Bu kişiler Yönetim birimi üyesi olabilecekleri gibi eğitimini gördükleri gerçek mesleklerinde eğer 4 yıllık bir üniversite eğitimini tamamlamışlarsa uzman olarak görev alacaklardır.

Türkiye’de yeni düzende insanların sadece 3 sıfatı vardır.

100 kişi yönetim birimi üyesi

4 yıllık üniversiteyi bitirmiş kişiler okudukları dalda uzman

Ülkemizdeki 40 milyon çalışma durumundaki insanımıza ne kadar uzman gerektiğini birlikte hesaplayalım.10 kişiye kadar 1, 50 kişiye kadar 2, 100 kişiye kadar 3, 500 kişiye kadar 4, 1000 kişiye kadar 5 ve bundan sonra gelen her 1000 kişi için 1 eklenecek.39005 kişi yönetici uzman olacak. Çalışanın başında duracaklar. İş dağıtımı yapacaklar. Kameralı yönetim odası ve diğer şekillerde çalışma düzenini uygulayacaklar. İşin yapılışını denetleyecekler. İşin yapılmasından tek başına sorumlu değiller. Birimdeki herkesin eşit sorumluluğu var. Uzmanlar bu görevlerine rağmen çalışanların amiri değiller. Çalışanlardan %30 fazla ücret alacaklar.

Bulunduğu mesleğinde proje, plan, program yapan uzmanlar yani plantörler de aynı sayıdadır. Bunların sayılarının az tutulmasının nedeni yaptıkları projenin ilgili iş, meslek ve sanatın tüm üniteleri için geçerli olacağı içindir. Proje üretimi ülkemiz için çok önemlidir. Bu nedenle bu uzman grubunun ücreti farklı olacaktır. Ayrıca uzman olmasa da işin ehli, sanat ve meslekte tecrübe ve bilgisi olan kişiler değerlendirilecektir. Görüldüğü gibi yeni düzende en basit bir kişinin bile önemli iş yapıp fazla para alması mümkündür. Kişilerin önü açıktır. Herkes mesleğinde en yükseğe gidebilir. Ama bunun için ortaya bir şey bir proje, fikir, ürün ya da çaba koyması gerekir.

Diğer herkes elindeki meslek belgesinde yazılı iş, meslek ve sanatında çalışan. Uzmanlık şartlarını da taşıyorsa uzman çalışan olacaktır.

Elbette ülkemizde daha fazla sayıda üniversite mezunu var ve bundan sonra da olacaktır. En önemli uzmanlık kolu ise çalışanlara işin nasıl yapılacağını gösteren uzmanlık koludur. Bu konuda belirlenmiş bir sayı yoktur. Bir kişinin kaç kişiye bu şekilde yardımcı olabileceğini tespit etmek gerekir. Sağlıklı olarak bir kişinin işle ilgili uygulamayı zaman içinde 100 kişiye anlatıp gösterebileceğini düşünüyorum.

Demek ki çalışma hayatımızda 400 000 bu anlamda uzman görev alacak. Kalan üniversite mezunları uzman çalışan olacaktır.Önemli, özel yetenek gerektiren işlerde uzman çalışanlar görev alacak ve bunların maaşları da uzmanlık üzerinden olacaktır.Bunun için yapılan işin özel, önemli iş olarak tespiti gerekir.Uzman olmayan çok yetenekli kimseler de uzman maaşıyla bu işlerde çalıştırılacaktır.

Yeniçağın düşünce sistemine göre kişilerin sadece “iyi insan, zararsız vatandaş” olmaları onların toplumda kabul görmeleri için yeterli değildir. Aklıyla yüreğiyle, çabasıyla ortaya bir şeyler koymayan, koyamayan, bunun için çalışmayan kimseler evliya olsalar bile halk ve devlet nazarında itibarları yoktur.