Ummak ve beklemek yıllar öncesinden birini, O'nu

Telefon çalsa…

Bir yıl daha biterken yarım kalmasın içimde bir şeyler. Dert olup akmasın ince ince süzülüp de gönül gergefimden. Senden ve benden ne varsa kalan geriye feshetme bir anda galeyana gelip de, ona buna kanıp da. Kapama kapıları, pencereleri yüzüme ve noksan bırakma beni bir kez daha. Sözlerini tartarak sarf et. Bilirsin sen de, dil yarası geçmez öyle kolay kolay. Unutma ki milyonları sersen de önüme, ödeyemezsin pişmanlık içinde can çekişen vicdanının sana kestiği faturanın bedelini.

Lakin neden bekliyorum hala seni görebilmeyi, sesini duyabilmeyi… Ve avuç açıp dualar ediyorum Tanrı’ya seni bana göndersin diye durmadan. Eski güzel günleri hatırlayıp hatırlayıp yeniden seni her lahza aklımın ve gönlümün en değerli köşesinde konuk ederek her dem sen varmışsın gibi iki kişilik yaşayarak bize ait olan ne varsayı…

Vazoda kuruyan… Sanki asırlar öncesinden kalmış papatyalar… Suyu çekilmiş, özü yok olmuş ama yine de mağrur, vakur ve gururlu… Benim gibi, bana benzeyen solgun, renksiz papatyalar.

Hiç değilse bir telefon…

Yalnız solgun değiller. Kokuları da yok olmuş. Ölgünler fakat bize inat buradalar,  bu vazonun içinde, köklerinin olduğu yegâne yerde, olması gerektikleri yerde.

Ne olur çalsın telefon. Çalsın da o gül sesini duyayım, nurlar dolsun yüreğime, varlığın ulaşsın kilometrelerce uzaktan çalsın kapımı, aydınlansın hüzün yumağına bulanmış biçare yüreğimin karanlık tünellerini.

Ve ben… Ereyim mutluluk dağının şahikasına ve yüreğim yerinden çıkacakmışçasına sarsılsın, saadet lavının haraına yakalanıp coşayım, coşayım, coşayım veşükredeyim dualarımı duyup seni bana gönderdiği için Yaradan’a.

31.12.2012