Unutulmuş şiirler (1931-1951) Bekir Ali Demirel...

"Kendisini tanımaktan büyük gurur ve saygı duyduğum Bekir Ali Demirel'in bu araştırma ve derleme kitabına benim de bir sunuş gönderme teklifini memnuniyetle aldım ve bunu kendime bir görev kabul ettim.

"Ancak; itiraf etmeliyim ki ne yazacağım konusunda oldukça zorlandım. Eseri taslak olarak görmemiştim; yalnız, Turan Gazetesi'nin ilk nüshasından, yani 01 Mayıs 1931 tarihinden 1951 yılına kadarki sayılarında okurlarından gelen yayımlanmış şiirlerin derlenerek bir araştırma konusu yapıldığını biliyorum." (SUNUŞ, Kemal Turan 19.01.2001)

Açtığımız her bahçede baharmış; doğru.
Hangi dala el atsak yemiş varmış; doğru.
Doğrudur en güzel dünyada olduğumuz;
Sanki şeytan tüyü var dağında taşında,
Fakat nedendir Ya Rab bu susuzluğumuz,
Suyu gürül gürül akan çeşme başında.

Şiir, Turan Gazetesi'nin sahibi ve o tarihlerde gazetenin de Yazı İşleri Müdürü olan Sayın Kemal Turan'ın...

Demek ki memleketimizde bir zamanlar edebiyata, şiire, sanata, kültüre büyük önem veriliyormuş. Gazetelerin okurları; okudukları gazetelere, yazdıkları şiirlerini gönderiyorlarmış; gazeteler de bu şiir seçkilerinden nüshalarında yer veriyorlarmış. Ne büyük bir kültür hazinesi!.. Bekir Ali Demirel tam yirmi yıllık Turan Gazetesi arşivini tarayarak "UNUTULMUŞ ŞİİRLER (1931-1951) kitabını meydana getirmiş. Birinci hamur beyaz kağıda basılmış, 1. baskısı Ağustos 2001'de yapılmış. Ön ve arka kapakta, küçücük elips şeklinde Elazığ Gazi Caddesi'nden çekilmiş, 1947 yılına ait iki görünümün yer aldığı iki adet de fotoğraf var. Gene kapakta otuz üç unutulmaz şairin adı var. Ben "Unutulmuş Şairleri" unutulmaz olarak ifade ettim. Çünkü sevgili Bekir Ali Demirel bu otuz üç şairi unutulmaz kılmış, böyle bir eseri bizlere kazandırarak...

Memleketimizde eskiden gazete sahipleri birer düşünce adamıydı; şairdi, yazardı... Siyasetçiler de öyleydi, öğretmenler de, milletin okumuş her bir ferdi de...

Şimdi gazetelerde şiir yok. Posta ve Güneş'te günümüz aşklarını ifade eden okur şiirlerine yer veriliyor. Bir de geçen yıl Evet Gazetesi çıktı, okurlarının şiirlerine yer veriyordu, ama gazete yaşamadı, kapandı.

"Bir gün de gelir, der bize Rahmi'yi anan dil:
Fikret dahi bir hoşça kelam eyledi gitti." (Fikret Memişoğlu)

Bekir Ali Demirel, inşaat mühendisidir. Mesleğinin yanısıra araştırmacı, şair ve yazardır. 1951'de Elazığ'ın Palu İlçesi'nde dünyaya geldi. Meslek hayatına DSİ mühendisi olarak devam eden Bekir Ali Demirel'in yayımlanmış üç kitabı daha var.

Şimdiki gazeteler de keşke okurlarının şiirlerine yer verseler!.. Bu Milliyet Günlük'te de şiirler yayımlanıyor. Bugünden itibaren hepsini defterime yazacağım. Belki bir gün benzer bir çalışmayı yapma şansım olabilir. Sizler de şiirleri birer çiçek gibi demet demet tutun elinizde...

20-21-22-23 Aralık 2007 günlerinde Kurban Bayramı tatili nedeniyle okullarımız kapalıydı. Bugün ilk ders ziliyle sıralarımızı, sınıflarımızı, okullarımızı doldurduk yeniden. Tam derse başlıyordum ki okulumun müdürü beni çağırdı; önce geçmiş bayramımı kutladı yeniden ve elindeki paketi bana doğru uzatarak:"Bu paket sizin, sabahleyin geldi" dedi.

Tahmin ettim kaliteli bir yaşamdı o paketi bana gönderen. Paketin içinde bir paket ambalajı daha, üstünde yapma çiçek ve içinde ik adet kitap: "UNUTULMUŞ ŞİİRLER (1931-1951) Ne kadar sevindiğimi anlatamam; en kolayı "teşekkür ederim" demekti; dedim bile!..

Bir Hatıra

Neş'e var mı hayatta demi izdivaç gibi,
Ufkunuzda saadet çiçek açsın taç gibi;
Şu şiir etsin sizlere ilaç gibi,
Şen olun yuvanızı süslesin şen melekler...

Zevkleriniz birleşsin birleşen eller gibi,
Sevgi dolsun içiniz çağlayan seller gibi,
Ömrünüz neş'elensin pembe emeller gibi,
Işıldasın gönülde uçuşan kelebekler... (Şiirin tamamı beş dörtlük. Yazarı şair sorgu yargıcı Kenan Yalvaç 09.12.1950)

Biz hep insanlar yalnızdır sanırız. Oysa insansız herşey de yalnızdır. Yalnız evime; gelirken bugün elimde iki de şiir kitabı vardı. Anahtarla açılır kapılar bilirsiniz (başka şeyler de açar mı?!), anahtarla kapısını açtığım evime girdim bu akşam da... Evim kurtuldu yalnızlıktan... Işıdı ev, konuştu televizyon, çaldı telefon; ama ben hep sustum...