Uzaklarda bir yerlerde...

Bir kadın sesi yankılanır kulaklarımda… Binlerce yıl gerilerden gelen… Ve bi bebek ağlıyor uzaklarda bir yerlerde… Anasından, atasından mahsun…

Yalnız bir adam, duvarlarla konuşuyor yine. Kimsenin onu duymadığından habersiz…

Asker ağa nöbette… Bozkır çobanı ayazda… Bir köpeği, bi de kavalı… Koyunlarını uyutuyor ağır ağır…

Nesli tükenmiş gece bekçileri, ara ara düdük çalsa da, keyifsiz… Ah, nerde o eski günler! Emekliye beş kaldı, dayan emmi…

Uzaklarda bir yerlerde… Kol düğmeleri, Dönence, Halil İbrahim Sofrası ve Gül pembe çalınır aheste… Ve Aheste aheste çek kürekleri…

Yine mi üşüyor o minik kedi? Aç mı kalmış şu çopar? Ayakları yine yalın, sırtı yine açıkta garibanın… Açları giderek artıyor ülkemin… Tokoğlu toklar, hem gevrek gevrek geğirir, hem sırıtıverir arsızca…

Uzaklarda bir yerlerde… Değişiyor gibi dünya. Anası ağlıyor kadınların yine. Sanki bi tek çile çekmeye gelmişler aleme! Her yerde, bi başına kalmış avratlar dolanır. Kimi kimseciği yok. Öylesine, masum ve mahzun bakar gözleri...

Kaderini bekler mahkum… Kahraman, düzeni değiştirmeye çabalar. Ruhundaki Don Kişot, Yeldeğirmenlerine saldırmakta…

Uzak olunca ne kolaydır anlatması... Oralarda da bir biter, bir başlar yaşam… İnsanın olduğu her yerde acı ve gözyaşı var. Ve dirhem dirhem mutluluk…

Çile tonla… Keyifli hallerimiz sayılı… Kısacık anlardan ibarettir sevinçlerimiz… Yasla elemse, dört bir yanımızdalar; ara vermeden ve çektirdiklerini umursamadan…

Kederden zevk alan ne çok insan var böyle! Ve uzaklar da yakınlar gibi… Kimi ıslık çalar mezarda… Kimi gece gündüz ağlar, gözü yaşlı…

Hay gözün kör olsun felek! Ne ırak bilirsin ne yakın... Dert salarsın cihana. Azıcık sevinse insanoğlu… bir elin kına çalar, öbürü alkışta… Şimdi oldum diyeni, çalıverirsin yerlere. Sazında tel, elinde mızrap gibi...

Ve uzak bir yerlerde… Mutluluğu arıyor o. Burnunun dibindekini görmeden, arşa kanatlanmaya çalışır!

Böyledir dünyanın düzeni… Bolca yeis, azıcık da sevinç var. Ve uzaklarda bir yerlerde… Şarkı söyler çocuklar… İnsanlığın kendini tekrarlandığını bilmeden…

Bu dünya sana güzel çocuk! Öyleyse gelme, uzaklarda kal. Yanında tut, değerini bil neşenin. Senin olsun tüm keyifler. Bırak, düşünme, İlgilenme sen. Bütün ayrılıklar bizde kalsın. Gurbet yalnızca büyükleri avutur.

Ve buralar nöbet bekler bıkmadan… Bir gün uzak yerlerden birileri gelecek. Alıp götürecekler bizi ötelere…

Ve göreceksin. Her yer aynı. Birbirimizden farklı değiliz ki! Uzağa gitmek gereksiz. Umudu içindedir insanın...

Yarından haberin yoksa, anı yaşa doyasıya… Uzak da bir yakın da. Mutluluk senin yüreğinde...

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.