VALİDEBAĞ AV KÖŞKÜNDE SULTAN ABDÜLAZİZ HAYALİ

Validebağ korusunun yukarısında, Altunizade girişinin hemen yanında zarif bir av köşkü vardır: Sultan Abdülaziz Av Köşkü..Güzelliğiyle koruya değer katan bu köşk; vakti zamanında sultanın bu koruda avlanırken dinlenmesi için yaptırılmış.Dönemi bir sürü problem ve gaile içinde geçen Abdülaziz burada ne kadar dinlenmiş bilmiyoruz ama ben her o köşkün yanına gittiğimde sultanı binayı çevreleyen mermer sahanlıkta düşünceli düşünceli yürürken  hayal ederim.

Yıl 1867..Gemi azıya alan Sırplar Rusların ve Avrupalıların desteğiyle Belgrad'a dayanmışlar. Yakındaki bütün kaleleri ele geçiren Sırp çetecileri, Sultan Süleyman yadigârı Beyaz Şehir Belgrad'a göz dikmişler. Nazlı Budin'in kaybından sonra Osmanlıların Balkanlardaki ikinci istinatgâhı Belgrad düştü düşecek. Nazırlar ve ordu komutanları çaresizlik içindeler. Moskof ve Avrupa'yı arkasına almış Sırplara savaş açmak Allah korusun, bütün Balkanların kaybıyla sonuçlanabilir. 

Kara kara düşünüyor sultan şimdi. Muhteşem ecdadı Kanuni'nin emanetini düşmana verebilecek mi? Son karar onun çünkü. Herkes bu kararı onun vermesini bekliyor.Yarabbi, bir insan için ne azim bir yük bu? Sonunda Abdülaziz, içi kan ağlaya ağlaya ve muhtemelen köşkün etrafını adımlarken son kararını veriyor: Belgrad Sırplara terkedilecek..

Ve belki de o günden beridir Sultan Abdülaziz Av Köşkü, başına gelmedik kalmayan ve sonunda da intihar süsü verilerek katledilen padişahın ( Uyan Sultan Aziz Uyan! Bak kan ağlıyor cihan..mersiyesi dilden dile dolaşmıştı) acı kaderine ağlar gibi sessiz, vakur ve içine kapanık bekler durur.