Yaktın da ne oldu? Başın göğe mi erdi?

İstanbul' da bir takım kendini bilmezlerin yaktığı araç sayısı elliyi geçti. "Mal canın yongasıdır." denir ya işte bu yüzden elli kişinin "canı" yandı. Peki bu araçları yakanların eline ne geçti? Koskoca bir hiç! Neden yakıyorlar? Onu sadece biz değil, kendileri bile bilmiyor.

O araçları yakanlar var ya işte onlar da yanacaklar. Elbet bir gün yakalanacaklar. Mutlaka yakalanıp cezalarını çekecekler. Bu Dünya'da cezalarını çektikleri gibi, öbür tarafta da çekecekler. Orada da yanacaklar. Hiç kimsenin yaptığı yanına kar kalmayacak.

Peki bir, iki derken neden bu sayı kısa zamanda elliye çıktı? Hiç düşündünüz mü? Ben düşündüm:

Bu olayları kitle iletişim araçlarıyla bizzat takip ettim. İlk başlarda haftada bir, iki veya üç araç yakıldı. Dikkat ederseniz "haftada" diyorum. Bu olaylar ne zaman ki Ana Haber Bültenleri'nde duyurulmaya başlandı ve gazetelerde baş sayfalarda yer aldı; işte o zaman işin rengi değişti. Bu araçları yakan kendini bilmez hainler, haber olduklarını anlayınca: "Haftada" dediğim zaman zarfı, "her gün" isimli zaman zarfı ile yer değiştirdi. Hatta günde yakılan araç sayısı beş ve üzerine çıktı. Ve sorun önüne geçilemez, içinden çıkılamaz bir hal aldı.

Basının görevi insanlara haber vermek. Buna tabii ki saygı duyuyorum. Ben: "Bu olayların tek nedeni basındır." demiyorum. Yalnış anlaşılmasın! Sadece, "Bu bir haberse, bu haberi sıradan bir haber olarak göstermeleri ve bu olayların üzerinde bu kadar durmamaları gerekirdi." diye düşünüyorum. Yani "Bu haberlere geniş yer vermeyip, ayrıntılarıyla açıklamasalardı, daha iyi olurdu." demek istiyorum.

Diğer taraftan basını, sınır ötesi konusundaki haberlerinden ve çalışmalarından dolayı kutluyorum. Gerçekten bu konuda üstün bir performans sergiliyorlar. Sınırın her iki yakasında da bize haber taşıyabilmek için zor şartlar altında çalışıyorlar. O muhabirleri ve diğer basın mensuplarını bu çaba ve gayretlerinden dolayı gönülden kutluyorum. Saygılarımla.