Yarın....?

İçindeki hüzün yüzüne oturmuş, gözleri umut ışığı ile çaresiz bakıyor. Çizgileri derin, rengi soluk, ruhu ağlamaklı belli.

İçim burkuldu bakarken yüzüne, canım anam geldi aklıma , o da o yaşlarda....

Kelimeler düğümlendi konuşamadım... Bakamadım gözlerine yoksulluğun ürkekliği var, ayakları yorgun belli yürümüyor artık sürükleniyor sanki.

Umut ışığı olur musun der gibiydi yardım isteyen bakışları. Kulaklarımın duyduğu sese değil, gözlerimin gördüğü yüze baktım.

Bugün umudu oldum belki az kalan ömründe, ama yarın.....?