Yaş, Hayat ve Başarı

0 – 1 yaş arası

Kadının ve erkeğin eşit şartlarda yaşadığı tek zamandır. Adına “Beşik Zamanı” diyebiliriz.

1-5 yaş arası

Kızın ufak tefek işlerle tanıştığı zamandır. Döke saçada olsa yapar, yapmam demez. Erkek çocuk oyundadır, eğlenir, eğlendirilir…

5-8 yaş arası

İkisi de okula başlamıştır. Okuldan dönünce kız; “Kızım şu çamaşırları topla, makineden bulaşıkları boşalt, mobilyanın tozunu al." Diyen büyüklerinin emrindedir. Erkek yine oyundadır. Ufak tefek alışveriş işlerine gönderilir.

8- 20 yaş arası

Okula devam ederler. Okul dönüşü erkek dinlenir, yine oyununu oynar, gezer, tozar. Kız; bütün evin işini yüklenmekle beraber, artık kardeşinden de sorumludur. Ayrıca kız tutumlu olmaya özen gösterirken, erkek savurgandır.  

20 ve ötesi.

Kadın artık sorumluluk almayı biliyordur, tutumlu, becerikli, tecrübelidir, cesurdur. Bu yüzden eli ve dili iyi çalışır. Koca evi çekip çevirir, aynı beceriyi iş yerinde de gösterir.  Sevmediği işte bile (mecbursa) özveriyle çalışır. Bu ara da “İşi ne kadar çabuk bitiririm de kendime vakit ayırırım” düşüncesiyle el becerisini hızlandırır,  problem çözmeye odaklıdır, pratik düşünür, yer, gök yarılsa yine dimdik ayaktadır.

Erkek içinse ev, kişisel bakım yeridir, Bütün ruhsal ve fiziksel isteklerini annesinin veya eşinin bakımına bırakır ve onların baktığı kadar kişiliğe bürünür. Kızlar kadar kapalı mekânda kalmaya alışmadığı için büro, ofis işleri onu sıkar, bir an önce kendi işini kurma telaşına düşer. İş onun için yine bir oyundan ibarettir. Başarılarını yıllardır oynadığı oyunlara borçludur. Oyunlardaki kazanma hırsı burada da geçerlidir. Hafif bir başarısızlıkta, dünya başına yıkılır, tökezleyip düşer.

Ve yaş ölüme gelince

Erkek ölürse; kadın  evi; evirir, çevirir, çocuklarını bir araya toplar, her zaman güçlüdür, sırtını kimseye dayamadan yaşar.

Ama kadın ölürse erkeğin gözü teneşirdedir ya da yeniden evlenir…

Ayrışmadan, ayrıştırmadan; güven, yardım ve dayanışma içinde  yaşamak dileğiyle...