Yaşadıklarımız zalimlerin iktidar savaşı

Dünyada eğer illa da bir savaş/mücadele olması gerekiyorsa haksızlık ve zulme uğrayanların savaşı/mücadelesi olmalıydı. Bıktılar, yoruldular, böyle gelmiş böyle gider diyerek teslim oldular. Ya her şeyi bıraktık size, daha ne istiyorsunuz! İster inanın ister inanmayın bu çakallardan her biri dünyayı tek başına istiyor. Bu yüzden bunlar için ben ölümü/uğrayacakları zulmü haklı olarak görüyorum. Ama onlara bir şey olmuyor, yine biz ölüyoruz. Bu aşağılık yaratıklar, evrenin zebanileri kılıçlarını parlatarak yalancı tepelerde şeytan dansı yapıyorlar.

Kimi sözde Tanrının elçisi, kimi kral, sırtında bin türlü itibar elbisesi… Bana göre hepsi çakal! Ama sizler kanıyorsunuz; yüreğiniz bu nedenle kanıyor bilmiyorsunuz! İslam’ın bayrağı, Türk’ün bayrağı, insanlığın bayrağı, özgürlük, demokrasi vırt, zırt! Bizim bayrak tutan ele değil zulme baş kaldıran yüreklere ihtiyacımız var! İnanmıyorum, Allah diyene de, vah vah diyene de. Çakalların oyununa geliyor, iğrenç amaçlarına alet oluyorsunuz! Sırtınıza basarak zulüm dağlarını aşıyorlar.

Katil Esat gitmiyor. Cesetler ölmüş balıklar gibi kıyılara vuruyor. Biriniz bir yandan oluyor, diğeriniz öbür yandan. Oysa iki taraf da zulüm. Sırtını sıvazladığınız çakallar inşallah bir gün sizleri de parçalar! Sözde insanlığın aynası medya! Ona övgü, öbürüne sövgü. Bir medya mensubunun adamı olamaz, bir medya mensubunun siyasi tarafı olamaz. Çakalların kılavuzu medya!

Ekmek istemiyoruz, aş istemiyoruz, yetmedi çizmelerinin tozunu alıyoruz; yine de bize dünyayı zindan ediyorlar. Orada kral o olacak, burada başkan bu olacak. O devlet büyük bu devlet itibarlı. O süper güç, bu evrenin hâkimi. Koyunlar zalim çobanı sever.