Yaşam alfabe olsaydı

Kömür gibiydi sAçları, gençliğin verdiği kuvvet, Bütün vüCudunu sarıyordu.Emin adımlarla yola koyulmuşdu.Yapılacak Çok şey var Diyordu.

Kalabalık sardı Etrafını şaşırmışdı.Biri sağ kolundan çekiyordu;diğeri solundan.Doğrulara doğru.

Birden önüne set çekildi.Dört duvarı tanıdı.Sağını solunu tanımadan kömür saçlarında ki ilk beyazı tanıdı.Arkasından ot diye bağırdılar.
Ayaklarına dolanan gazetede asılmış adamlar gördü.

Dostları olmuşdu.Toprağa Fikir tohumları eken, düsüncenin köylüleriydi onlar.Beğendi dinledi, beğenmedi dinledi.SayGıyla karşıladı; sadece fikirdi onlar.O ise ayrık otu.

Gene dört duvarlar sardı etrafını nedenini daha anlıyamadan.Kulaklarında yolları çiĞneyen demir sesleri doldu.Acı dolu çığlıklar, o yollarda şimdi korku kol geziyordu.

Güneş ışıkları çevresini aydınlatırken gözleri boş boş kaybolan dostlarını aradı.
Ayaklarına dolanan gazetede asılmış adamlar gördü.

Kömür saçlar zaman suyuyla yıkanmış ağarmışdı.Her nekadar ayaklarI bastığı yerden eskİsi gibi ses getirmesede.Sağlam adımlarla bastığı Kanısındaydı.

Sokak gene doLuydu.Sesler yükseliyordu.Sadece değişen bu sefer deyiMlerdi.BedeNi saran eskiye, yeniye baktı Öylece.

YOrgun düşen bedenini taşıdı dört duvar arasına.Ne umutlarla yola çıkmıştı o beden.
PenceReSinden doğmaya çalıŞan güne bakTı.Gökyüzü kırmızı ayla yıldız kızılın arasında çakılmış kalmışdı.Bir sıcaklık sardı bedenini.Sabahlar, her yeni günle doğan sabahlar...

Beyazlara bürünmüş saçlarını, beyaz yastğının kollarına bıraktı.Kapıda beyazlar giyinmiş iki genç dUruyordu.Biri kömÜr saçlı bedeni gençliğin Verdiği kuvvetle sarılı. Diğeri ise sarı saçlı mavi gözlü özlemle çektiği sevgisiYdi.

Tenini okşıyan sevgiyi sabitledi bir noktaya bakan bakışlarla.
A - Z

Saygılarla.