Yaşamanın en büyük keyfi senin evladın olmak !

Senin evladın olmaktı mucize, işte şimdi anladım.
Düşündüm de emeklerken, sanki bu yeni miladım.
Ne güzel şeymiş çocukluk, sendin kolum kanadım.
Ağaç tepelerinden topladın, ben ki hiç ağlamadım.

Bu kadar mı kısaydı ömür, neden söylemedin.
Sormadın giderken, yoksa hiç mi düşünmedin.
Vedasız da bıraksan, benim biricik annemdin,
Yalvarıyorum hep tanrıma, belki geri gelirdin.

Canım annemi 8 Eylül 2006 saat 10:15'te kaybettim. O'nu büyük bir aşkla seven babam da 7 ay sonra biricik eşinin yanına gitti. Şimdi yan yana uyuyorlar ve ben bugün ziyaretlerine gideceğim. Tanrı kimseyi annesiz-babasız bırakmasın. Çünkü kaç yaşına gelirsek gelelim, onlar sağ olduğu müddetçe küçücük çocuklarıyız ve onları kaybettiğimiz anda büyüdüğümüzü anlıyor, ölümü düşünmeye başlıyoruz.

http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=175153