Yaz gününde Şubat soğuğu

İnsan beklenmedik bir kurşunla, kazayla, kayıpla yaralandığı ilk anda tam olarak ne ile karşı karşıya olduğunu anlayamaz. 

Zaman geçtikçe yüzleşir acının soğuk yüzüyle. 

Erdal Ceyhan hocamızın kaybı pek çok Milliyet Blog yazarı için üzücü ve yaralayıcı oldu.

Kimimiz haberi alır almaz acısını dile getirdi, kimimiz onun anısına yakışır bir yazı için bir iki gün bekledi. Kimimiz acısını yüreğine gömdü. Kimimiz hakkında yazılmış yazıların altına taziyelerini ekledi.

Benim için ve benim durumumdakiler için de (taziye içeren yorumlar yazmış olsak da) biraz zaman geçmesi gerekti. 

Erdal Hoca çok iyi bir yazar, şair olduğu gibi mükemmel de bir okuyucuydu. 

İtiraf etmeliyim ki, benim onu izlemediğim kadar o beni izlerdi. Yazdıklarımı değerlendirir, yorumlar, cesaret verirdi. 

Bugüne kadar Milliyet Blog sayfamdaki "Blog Yorumları" bölümüne hatırladığım kadarıyla bir iki kere bakmıştım..

Son çalışmalarım biraz yorumsuz kalınca az önce açıp bakma gereği duydum. 

Yazdıklarıma yapılmış olan son on yorumun bulunduğu sayfadaki değerlendirmelerin yarısı, yani beş tanesi Erdal Ceyhan hocamıza aitti. 

Bunu gördükten sonra anladım yaz gününde içime vuran bu Şubat soğuğunun nereden geldiğini; içimde bir yerlerin niye üşüdüğünü.

Anladıktan sonra da bunu siz kıymetli Milliyet Blog yazarları ve çalışanlarıyla, Erdal Hoca'nın sevenleriyle paylaşma gereği duydum. 

Ruhu şad, mekânı cennet olsun. 

15.08.2017

15.35