Yazsın biri

Bu derinlik sarhoşluğu hayat, yok hükmünde saymasın,

yazsın bir kalem ehli

birgün demeye gönül indirmediğimi,

zamanı keşkelerin sırtına vuramadığımı,

-bulaşır eline ertelenmişliğin kanı-

sarman kedileri sarmalayıp, kumrularla serenatımı,

bir damla güneşsiz günü hep şiirle ışıttığımı,

-“ ben bütün hüzünleri denemişim kendimde

canımla besliyorum şu hüznün kuşlarını”-

küçük sevinçler ufalayıp atlas kelebeği günlerime,

büyük mutluluklar devşirdiğimi,

sıklıkla şükrettiğimi,

dostuma dost, düşmanıma düşman

hak bildiğim haksızlıkla dönüyorsa bana

öfkem yılan ıslığı...

yine de kinsizliğimi yazsın biri...

abartmasın, süslemesin benliğimi

büyütmesin çocukluğumu

-bırakalı çok oldu, büyüklük taslamanın yakasını-

yazsın,

elimden düşmez sarsaklığımı,

iliştirsin yanına dostlarımı savsaklamadığımı,

sokak aralarına kurulmuş parkları,

kırık salıncak üstünde güleç çocukları

sırtımı dağlara yaslayıp denize yüzümü döndüm mü,

anılara yüz çevirmediğimi yazsın,

kahkahası kanıma karışıyor kadınımın

hıçkırarak gülüyor,

sesi kadife, gıdıklıyor içimi

ekmek gibi üleştiğimiz sevgimizi yazsın biri

uzun yolüstü deneyişlerde

uyku damıtılmış sesiyle muavinler

yarım saat hayat arası derler

dün bugünün yarısı

yaşamak desem, gelir peşi sıra sızısı

kaldırıyorum iki elimi

teslimiyetimi ve tesellimi

Yazsın biri...