Ye etiketim ye

Türkiye’m insanı nedense genel olarak hep etikete hizmet ediyor. Eğer halis muhlis saf köylü çocuğu iseniz nereye giderseniz gidin torpiliniz, dayınız ya da etiketiniz yoksa maalesef işleriniz görülmüyor. Hiçbir yerde adam yerine koyulmuyor ve insan muamelesi  görmüyorsunuz. Ama arkanızda dayınız, etiketiniz ya da torpiliniz varsa Türkiye’nin her kademesinde kapılar size açık. İşiniz görülebilir ve işe girebilirsiniz. Nasıl bu hale geldik bilemiyorum. Birbirimizin hakkına tecavüz etmek için yarış içindeyiz. İnsana gerçekten saygı duyan bir bilinçte olsak birbirimize bu kadar zulümü, saygısızlığı reva görmeyiz. Nasrettin hoca bu günleri görmüş ki fıkrasında bugünleri özetlemiş.

Akşehir’in beyleri Hoca’yı yemeğe davet etmişler. Hoca nereden bilsin; davete, günlük kıyafetiyle katılmış. Katılmış ama ne hoş geldin, ne sefa getirdin diyen var. Herkes, allı pullu kıyafetlilere el pençe duruyormuş. Hoca, bir koşu evine giderek, sandıktaki işlemeli kürkünü giyip yemeğe geri dönmüş. Az evvel hoş geldin bile demeyenler, önünde yerlere kadar eğilmişler. Hoca’yı, yere göğe sığdıramayıp başköşeye oturtmuşlar. Kuzunun en hasını önüne koymuşlar. Herkes Hoca’nın yemeğe başlamasını bekliyormuş. Hoca, bir taraftan kürkünün kolunu sofrada sallamaya, bir taraftan da “Ye kürküm ye, ye kürküm ye!” demeye başlamış.

- İlahi Hoca, demişler, kürkün yemek yediğini kim görmüş?

Hoca taşı gediğine koymakta gecikmemiş:

- Kürksüz adamdan sayılmadık… İtibarı o gördü, yemeği de o yesin.

Evet ne zaman etiketi, siyaseti, torpili, kibiri bir kenara bırakıp hakkı gözeterek insanların işlerini görürsek işte o zaman insani değerleri yakalamış oluruz. İnsanlara yunus emre misali; ‘’Yaratılanı severiz yaratandan ötürü’’  şuuru ile bakarsak işte o zaman Allah rızası için insanları sever ve Allahın rızasını kazanmış oluruz.

İnsan insana, görevli halka, aile reisi ev halkına, yönetici, idaresi altındakilerin işlerin görmek ve onlara hizmet etmekle görevlidirler.

Peygamberimiz şöyle buyurur:”Allah bir kimseyi insanların herhangi bir işini görmeye memur ederde o kimse Müslümanların eksik ve gediklerine karşı kapısını kapatır, kulak asmazsa, Allah da kıyamet gününde onun ihtiyacına bakmaz.” (R. Salihîn:2/77)