Yine Mevlana İklimindeyim bu Gece

Ateşe koşan pervane gibiyim
Yokluk mülkünde gezen avare gibiyim
Kısacık ömrüm döne döne geçer
Ney çalar, ben seyyare gibiyim…

Ağla ney... ağla.
Anlat bana evrenin hikayesini.
Tohumun toprağa düşmesini,
Bir filizin boy sürmesini,
Kamış olup da ses vermesini...

İnle ney… inle..
Anlat bana kuru kamışın hikayesini
Dalından kesilmesini, koparılmasını
Üflendikçe canı yanıp dile gelmesini
İnleye inleye dinleyeni büyülemesini...

İnle ney… inle…
İnle de uyandır beni…
Duymadın mı Murâdın;
“… azrailin kastı canâdır…
uyan ey gözlerim uyan…” dediğini.

İnle ney inle…
Aç gözlerimi de uyandır beni.
Duymadın mı Yunusun;
“… ah nice bir uyur uyanmaz mısın,
göçtü kervan kaldık dağlar başında…” dediğini…

İnle ney inle…
Al aklımı da, söylet beni

Yanmış, aşka kul olmuş gibiyim
Can yakan ateşe kanmış gibiyim
Vuslata erdim, pervane dönerim
Mevlana söyler, ben ağlar gibiyim…

İnle ney inle…
Aç gönlümü de, sevdalandır beni.
Sevdalandır da söylet beni...

Hoş geldin ey hüznün sevgilisi
Hoş geldin ey yalnızlığımın prensesi
Gözlerim takılı kaldı semaya
Hoş geldin ey gönüller sevgilisi…