Yönsüz

Avare deli gönlüm yine yönsüzlerde
Uçmak ister dağ arkalarına,
Belki de kaybolmak dalgalarda
Yengeç olmak serin ıslak kayanın altında
Kar tanesi belkide dans uyumunda
Belki de bir çöl rüzgarında kavrulmak
Yetmemiş kavrukları anlaşılan.
Damarsız mermer zanneder herkes
Kırılır da ses çıkarmaz,
Cevaba durmaz sorular.
Bilmezler ki bin kişilik bir yalnızlık taşır
Yüreğim sessizce
Yönsüz beklentilerle dolu günlerden
Kaçmak ister kimseye göstermeden
Gitmek ister yollarda yalınayak
Deli olmak, aç kalmak, susuz kalmak
Ne yön bilir, ne durak
İster ki beyaz şeritler geride kalsın
Geride kalsın adını bilmediği levhalar
Gitmek ister karanlıklarda
Korkutan kalabalıklardan korkmadan
Kaçmak ister ağlamaya durmadan gözleri
Yönsüzlüğün içinde bir yön,
Bir yol bulamamaktır asıl kederi.